Το σεξ με τον Ηλία.

Ο Ηλίας τώρα τελευταία δεν πάει καλά. Νομίζω ότι τελικά πάσχει από αδικαιολόγητη αυτοπεποίθηση στο σεξ κι έχει ανάγκη από σενάρια για να υποστηρίξει τις επιδόσεις του. Τα σενάρια για τον Ηλία δεν είναι εκτόνωση στις φαντασιώσεις του, αλλά μια παραλλαγή σ’ ένα άθλημα για το οποίο ξέρει ότι δεν είναι πρωταθλητής. Εγώ βέβαια δεν μπορώ συνέχεια να τον σιγοντάρω κατά την ώρα του αγώνα του φωνάζοντας κάτσε κάτω από τη μπάρα γι αυτό και τη πληρώνω τελικά. Μαύρη η ώρα εκείνη την αποφράδα Τετάρτη που ετοίμασε ένα πλήρες γεύμα από τριγλικερίδα για να με παρασύρει. Το γεύμα περιελάμβανε λαχανοντολμάδες, χωριάτικη και κρασί χύμα. Μου χίμηξε τη στιγμή που το ραδιόφωνο άρχισε να κάνει παρεμβολές σε γειτονικό σταθμό που έπαιζε Καφάση κι ένιωθα το λάχανο ν’ αγωνίζεται για να εδραιωθεί στο στομάχι. Ξαφνικά βρέθηκα με τα πόδια ανεβασμένα στο ταβάνι και ατένιζα τη τρύπα στο καλσόν πού σκόνταψε πάνω στη χειροπαίδα του Ηλία. Σε δευτερόλεπτα ένιωσα την εισβολή της καράφλας του στο αιδοίο μου σα να χε χάσει το τελευταίο κέρμα του και το ψαχνε μες στο βαθύ σκοτάδι. Με επιμονή τιμωρημένου ευνούχου επέμενε να ικανοποιήσει τη φύση μου τη στιγμή που εγώ προσπαθούσα να ξεκολλήσω από το δόντι μου ένα φυλλαράκι μαϊντανό που κατσε ως παράσημο από τη περιποιημένη χωριάτικη. Ο δόλιος Ηλίας χτυπιόταν πάνω στο βασανισμένο μου στομάχι σαν να τρεχε για να προλάβει το λεωφορείο. Μία ώρα γιόγκα έκανα για να συνέλθω από τις κράμπες στη κοιλιακή χώρα μετά από το τσαλάκωμα που φαγα.
Την άλλη μέρα τον πιάνω και του λέω.
-Γιατί εσείς οι άνδρες δίνεται τόση αξία σ’ αυτό;
-Σε ποιο με ρωτάει αιφνιδιασμένος.
-Πέφτετε με τα μούτρα στην αιδoιολειχία γιατί πιστεύεται ότι είναι το κέντρο της ηδονής.
-Και που είναι το κέντρο της ηδονής; Μου λέει.
-Στο μυαλό του απαντώ. Πρώτα διεγείρεις το μυαλό και μετά τις νευρικές απολήξεις του.
-Και πως το διεγείρεις το μυαλό;
-Με ηλεκτροσόκ του απαντώ εκνευρισμένη.
-Ρωτάω σοβαρά συνεχίζει. Εξ άλλου αφού έχεις το θάρρος ν’ αρχίζεις μια κουβέντα πρέπει να έχεις και το θάρρος να τη τελειώνεις.
-Να βρε παιδί μου του κάνω. Στην αρχή φιλάς τη γυναίκα ωραία;
-Ναι μου απαντάει.
-Μετά τι κάνεις; ξαναρωτώ.
-Τι κάνεις;
-Μετά τις ψιθυρίζεις κάτι στο αυτί. Κάτι ρομαντικό ή χυδαίο δεν έχει σημασία. Σημασία έχει να κρίνεις τη στιγμή και να μετατρέψεις τη μικρή σπίθα σε φλόγα. Σ’ αυτό βέβαια παίζουν ρόλο και οι διαθέσεις του άλλου που πρέπει να συμπλέουν με τις δικές σου διαθέσεις. Καταλαβαίνεις;
-Προσπαθώ.
-Για να στο κάνω ποιο απλό. Εμένα ας πούμε μου αρέσει πάρα πολύ να μου έχεις δεμένα τα μάτια. Να μην ξέρω την επόμενη σου κίνηση. Να αιφνιδιάζομαι από το αναπάντεχο. Να υποθέτω ότι θα με φιλήσεις στο στόμα κι εσύ ας πούμε να μου αγγίζεις απλώς το γόνατο! Κατάλαβες;
η έκπληξη, το αναπάντεχο κάνει τη διαφορά. Όπως ας πούμε και η απαλή βία, μια απότομη κίνηση ένα ξαφνικό χαστούκι στο σωστό χρόνο με το σωστό τρόπο.
-Κατάλαβα μου λέει φουρτουνιασμένος ο Ηλίας. Στο καπάκι φέρνει ένα μαντίλι μου κλείνει τα μάτια και με φιλάει στο..γόνατο!
Αλλά η έκπληξη δε σταμάτησε εδώ. Ο Ηλίας συνέχισε ακάθεκτος να με πλακώνει στις γρήγορες. Τι ξύλο έφαγα δε περιγράφεται. Μου κανε τα μούτρα κρέας. Ούτε αχ δε πρόλαβα να βγάλω και για να σταματήσει κάλεσα το 100.
Όταν βρέθηκα στο νοσοκομείο με τη Γραμματεία του Σωματείου Ισότητας στο πλευρό μου να μου κρατά το χέρι, ίδρωσα για να τους πείσω ότι βρέθηκα κακοποιημένη λόγω βλακείας και υπέρμετρου σεξουαλικού ζήλου και όχι επειδή ο Ηλίας είναι ένα σοβινιστικό γουρούνι που επιθυμούσε τον εξευτελισμό μου.