Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον εξελικτικό βιολόγο Μάικλ Χάμερ του πανεπιστημίου της Αριζόνα, που δημοσίευσαν τη σχετική μελέτη στο περιοδικό της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών των ΗΠΑ (PNAS), μελέτησαν εξονυχιστικά το γενετικό υλικό σύγχρονων αφρικανικών φυλών, με αρχαίες ρίζες, που πιστεύεται ότι παρέμειναν στην «μαύρη ήπειρο», όταν άλλες μετανάστευσαν προς την Ευρώπη και την Ασία, άρα το DNA τους έμεινε πιο «αμόλυντο» από κατοπινές επιρροές.
Μέσα από πολύπλοκες τεχνικές ανάλυσης του DNA, οι ερευνητές κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι περίπου το 2% αυτού του γενετικού υλικού έχει διαφορές με το υπόλοιπο και εκτιμάται ότι εισήχθη στο γονιδίωμα αυτών των φυλών πριν από 35.000 χρόνια μετά από επιμιξίες με μια σήμερα εξαφανισμένη ομάδα του γένους Homo, η οποία αποσπάστηκε πριν από 700.000 χρόνια από τον κυρίως κορμό, που τελικά οδήγησε στο σύγχρονο άνθρωπο (Ηomo sapiens).
Οι παλαιοντολόγοι και παλαιοανθρωπολόγοι πάντα αναρωτιούνταν – και διαφωνούσαν – αν και κατά πόσο οι σημερινοί άνθρωποι προέρχονται από ένα ενιαίο γενετικά ομοιόμορφο και γεωγραφικά απομονωμένο πληθυσμό ανθρωπιδών ή αν είμαστε ένα γενετικό μείγμα διαφόρων ειδών ανθρωπιδών.
Πέρυσι, μια συγκριτική ανάλυση του γονιδιώματος των Νεάντερταλ και του Homo sapiens έδειξε ότι υπήρξαν επιμιξίες ανάμεσα τους στην Ευρώπη πριν από 30.000 έως 80.000 χρόνια, με συνέπεια, σε ένα βαθμό, τα γονίδια των Νεάντερταλ να βρίσκονται στο DNA των σύγχρονων ανθρώπων. Ως τώρα παρέμενε μυστήριο αν παρόμοιο γενετικό «ανακάτεμα» είχε λάβει χώρα μεταξύ των προγόνων του σύγχρονου ανθρώπου και άλλων ειδών του γένους Homo, πριν ξεκινήσει η «μεγάλη έξοδος» των πληθυσμών από την Αφρική.
Η νέα μελέτη, σύμφωνα με τους ερευνητές, δείχνει ότι όντως υπήρξαν και άλλες επιμιξίες, πέρα από αυτές με τους Νεάντερταλ, και έτσι, όπως υποστηρίζουν, καταρρίπτεται η θεωρία ότι καταγόμαστε από ένα και μοναδικό πληθυσμό της Αφρικής, ο οποίος είχε προλάβει να αντικαταστήσει – ή να εξαφανίσει – όλα τα άλλα είδη Homo (Ηomo erectus, Ηomo habilis κ.α.), χωρίς να μεσολαβήσουν καθόλου επιμιξίες μαζί τους, πριν ξεκινήσει τις περιπετειώδεις μεταναστεύσεις του προς την Ευρασία.
«Πρέπει να αναθεωρήσουμε το συμβατικό μοντέλο της προέλευσης του ανθρώπου», σύμφωνα με τον Χάμερ, ο οποίος επιμένει ότι «υπάρχουν πια στοιχεία ότι οι πρόγονοί μας πάντα αντάλλασσαν γονίδια με τους μορφολογικά πιο διαφοροποιημένους γείτονές τους».
Όπως πιστεύει, πρέπει να υπήρξαν χιλιάδες περιπτώσεις επιμειξιών και όχι λίγες περιστασιακά και δεν αποκλείει στο παρελθόν το DNA των προγόνων μας να έφερε αρκετά μεγαλύτερο ποσοστό ξένου γενετικού υλικού από το τωρινό 2%. Άλλοι επιστήμονες εμφανίζονται πιο επιφυλακτικοί και ζητούν περισσότερα και πιο πειστικά στοιχεία, εκτός από την εμφάνιση ενός ποσοστού 1 – 2% γενετικού υλικού αρχαϊκού πληθυσμού στο σημερινό DNA μερικών φυλών.
Σημειωτέον ότι (αντίθετα με τους Νεάντερταλ, που είναι πιο πρόσφατοι στην Ευρώπη και όπου το κλίμα είναι πιο υγρό και διευκολύνει τη διατήρηση του γενετικού υλικού), δεν έχει βρεθεί, ακόμα τουλάχιστον, απολιθωμένο DNA από την Αφρική, ώστε να μπορεί να συγκριθεί άμεσα με το δικό μας.
Γι’ αυτό οι επιστήμονες, όπως ο Χάμερ, καταφεύγουν σε πολύπλοκες στατιστικές τεχνικές υπολογισμού και προσομοιώσεις σε κομπιούτερ κατά την ανάλυση του σύγχρονου γονιδιώματος ,εστιάζοντας κυρίως στην αναζήτηση ασυνήθιστων γενετικών περιοχών, δηλαδή αλληλουχιών γονιδίων που διαφέρουν αισθητά από αυτά που υπάρχουν στους σημερινούς ανθρώπους και άρα παραπέμπουν σε αρχαϊκούς πληθυσμούς. Αυτοί όμως οι γενετικοί υπολογισμοί, σύμφωνα με άλλους επιστήμονες, αφήνουν περιθώριο για σφάλματα.
Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ, Π.Δρακόπουλος
