Αληθινή ιστορία: Το γράμμα της Ελένης για το διαβητικό παιδί της…

Έγκυρη ιατρική ενημέρωση για όλους!

Η Ελένη είναι μια 40χρονη μάνα με τρία παιδιά. Πριν λίγα χρόνια ανακάλυψε εντελώς τυχαία ότι ο 14χρονς γιός της έχει διαβήτη. Απο τότε η ζωή στην οικογένεια άλλαξε. Όχι τόσο απο την ίδια την ασθένεια αλλά απο τον τρόπο που τον διαχειρίστηκαν ψυχολογικά οι γιατροί και οι νοσηλευτές που τους αντιμετώπισαν. Όλα ήταν ένα σοκ. Μια απότομη πτώση χωρίς αλεξίπτωτο Η μάνα φορτώθηκε με ενοχές και άπειρες πληροφορίες που προετοίμαζαν το παιδί της για την ¨”καταδίκη” του. Ποιά μάνα μπορεί να το αποδεχτεί ψύχραιμη; Το γεγονός ότι η ιστορία του διαβητικού παιδιού άρχισε με κετοοξέωση, κάνει αυτήν την αφήγηση να ταυτίζεται με τόσες άλλες!!

Αφορμή για το γράμμα της σε μένα στάθηκε και πάλι ο τρόμος. Μια διαβητική αναγνώστρια διαφώνησε μαζί μου στον τοίχο μιας ομάδας του φεισμπουκ, σχετικά με τις επιπλοκές του διαβήτη. Πιστεύει ότι οι επιπλοκές του διαβήτη δεν προλαμβάνονται ποτέ και με κανέναν τρόπο. Εγώ πιστεύω ότι οι επιπλοκές προλαμβάνονται.

Σύμφωνα με ιατρικές έρευνες τα βότανα και η σωστή διατροφή που έτσι κι αλλιώς πρέπει να μάθουμε να ακολουθούμε όλοι, διαβητικοί και μη, σώζουν απο τις επιπλοκές. Και αυτό αποδεικνύουν τα αληθινά παραδείγματα ανά τον κόσμο, που έφτασαν στην τέταρτη ηλίκία. Επίσης πιστεύω στο μεγάλο φάρμακο. Το γερό και δυνατό μυαλό. Το μυαλό δεν πρέπει να υποκύπτει. Να προσκυνάει τους φόβους του. Η σκέψη πρέπει να γεννά ιδέες στην κρίση. Να φτιάχνει καινούργιες φιλοσοφίες και να παραμένει αισιόδοξο.

Η άλλη αναγνώστρια που διαφώνησε μαζί μου, (ας την ονομάσουμε Μαρία,) επέμενε ότι οι επιπλοκές είναι σίγουρες στο άτομο με διαβήτη και πως ότι και να κάνει η να μην κάνει το άτομο , δεν πρόκειται ποτέ να τις αποφύγει. Η Ελένη τρομοκρατήθηκε σκέφθηκε αμέσως την μοίρα του παιδιού της απέναντι σε μια προοπτική καταδικασμένη απο επιπλοκές. Και μου έστειλε την παρακάτω επιστολή

 

• • Ζωή μου πραγματικά είμαι ανοιχτή και θετική ..προτιμώ πάντα την αισιόδοξη πλευρά της ζωής.Έχω στεναχωρηθεί πολύ μ΄αυτά που διάβασα από τη Μαρία. Τόσο καιρό ζούσα λοιπόν στην άγνοια, και μακάρι ο διαβήτης ν΄αφορούσε το δικό μου σώμα, αλλά δυστυχώς αφορά τον γιο μου.

• • Εγώ:

    Σε καταλαβαίνω Ελένη μου. Δεν ζούσες στην άγνοια. Υπάρχουν δύο γνώσεις. Η μία είναι να πάρεις ως δεδομένο τις επιπλοκές και η άλλη να πάρεις ως δεδομένο ότι δεν θα πάθεις τίποτα. Για μένα και οι δύο ισχύουν. Μόνο που η πρώτη μου φαντάζει λίγο δειλή και φοβική. Είναι σαν να περιμένεις την αφορμή για να κλαίγεσαι και να φοβάσαι και τελικά θα πάθεις ότι φοβάσαι. Σε ένα ηττοπαθές και θυμωμένο άτομο ότι και να του συμβεί είναι επικίνδυνο. Όλα προκύπτουν απο το πόσο θυμωμένο αισθάνεται ένα άτομο για την τύχη του. Βλέπει όλους τους άλλους υγιείς και τυχερούς. Και αναρωτέται: γιατί σε μένα; Την απαισοδοξία του, την βλέπει ως ρεαλισμό.

    Σίγουρα έχεις σκεφτεί κάποιες φορές ότι υπάρχουν κάποιες μανούλες λιγότερες τυχερές απο σένα , που βλέπουν τα παιδιάκια τους να λιώνουν απο τον καρκίνο σε ένα κρεβάτι του νοσοκομείου.Εκείνες θα δίναν την μισή τους ζωή για να χαν την τύχη σου!  Κι όμως κι εκείνες κρατιούνται απο τις στατιστικές. Το 70% αυτών των παιδιών λένε οι έρευνες, απολαμβάνουν πλήρη ίαση. Γιατί να αγνοήσει κανείς ένα τόσο αισιόδοξο μήνυμα;

    Κάνε κουράγιο Ελένη μου. Προφανώς το παιδάκι σου είναι μικρό και θα απολαύσει και την θεραπεία του. Η οριστική λύση του ζαχάρου είναι πλέον θέμα χρόνου. Επίσης μην στενοχωριέσαι που δεν έχεις εσύ την μοίρα του. Κάνεις ότι καλύτερο μπορείς. Οι μάνες με τα παιδάκια με διαβήτη είστε ηρωίδες. Σίγουρα μέσα σου θα αισθάνθηκες: πως τολμάω και είμαι αισιόδοξη όταν το παιδάκι μου περνάει τέτοιο ζόρι;

    Δυστυχώς επηρεάστηκες. Τα άτομα που θυμώνουν με την τύχη τους, επηρεάζουν και τους άλλους. Μη τα αφήνεις να σε επηρεάζουν. Δώσε στον γιό σου να καταλάβει πόσο τυχερό παιδάκι είναι. Πόσο ιδιαίτερο. Μην τον κοιτάς με λύπη αλλά με σεβασμό και εκτίμηση γιατί επιβάλεται στον εαυτό του. Φαντάσου να γεννήσεις ένα υγιές παιδί και τελικά να σου λιώσει στα δεκαεπτά απο ναρκωτικά! Το δικό σου το παιδί, ήδη ξέρει την αξία του σώματος. Στρέψτε την προσοχή σας στα ιδαίτερα ταλέντα του. Κάτι σχετικά με την άθληση. Υπάρχουν αθλητές που έχουν σταματήσει την ινσουλίνη γιατί κάνουν πρωταθλητισμό. Τα πάντα γίνονται!! ό άνθρωπος μπορεί να κάνει ότι θέλει!! Την αρρώστια μπορείς να την αντιμετωπίσεις ως αφορμή για χίλια δυό άλλα ανώτερα πράγματα, για να εξελιχθείς και να προκόψεις ή σαν αφορμή για να μην κάνεις τίποτα και να περιμένεις τις επιπλοκές. Σβήστε απο το μυαλό σας τις επιπλοκές. Αν διαβάσεις τις επιπλοκές της πίεσης είναι ακριβώς ίδιες με αυτές του ζαχάρου. Δεν βγάζεις άκρη με αυτού του είδους την ενημέρωση. Είναι καλό να τα ξέρεις τα αρνητικά, αλλά να μην μένεις σε αυτά. Όλες οι τελευταίες έρευνες μιλούν συνέχεια για την αξία της αισιοδοξίας στην ζωή μας. Μεγαλώνει την ζωή!! Και οι έρευνες αφορούν ασθενείς που αντιμετωπίζουν αρρώστιες. Αυτοί που καταβάθως δεν πτοούνται, ζουν περισσότερο και καλύτερα!! Ελπίζω να σε βοήθησα κάπως. Μην αμφιβάλεις για τον εαυτό σου. Είσαι η καλύτερη μάνα. Καλημέρα και έχεις τον σεβασμό μου..

    • • Ελένη:

        Ζωή μου καλημέρα! Εισαι το πρώτο άτομο από τον Ιανουάριο του 10, που πραγματικά με βοήθησε. Ο γιος μου τότε κόντεψε να πεθάνει από τις κετόνες, νομίζαμε οτι είχε ίωση (ο άνδρας μου είναι γιατρός!), ήταν 14 τότε, είχε φτάσει στο τελευταίο στάδιο για κώμα και εγώ τον άφηνα μόνο του και πήγαινα στο γραφείο..Ωσπου ενα πρωι μου λέει μαμά πεθαίνω, ολη νύχτα δε κοιμήθηκα είχα παραισθήσεις..τον άρπαξα και τον πήγα στο νοσοκομείο ενώ ο πατέρας του ακόμη επέμενε οτι δεν ήταν τίποτα. Η αντιμετώπιση στο νοσοκομείο χάλια. Του βάλανε ορό για ενυδάτωση και μου λέγανε οτι εγώ είχα προβλημα (το παιδί φώναζε μαμά πεθαίνω και είχε 180 παλμούς) και το παιδί τίποτα, απλά είχε μια ίωση. Μετά από τον δικό μου πανικό κατέβηκε ένας ειδικευμένος και του πήρε αίμα από τον καρπό για πιο άμεσα αποτελέσματα.
        Μου ανακοινώνουν οτι το παιδί έχει “ζάχαρο” ..δε το ξέρατε κυρία μου?έτσι απλά, ακούστηκε σαν μια τεράστια κατηγορία..Δε θα ξεχάσω ποτέ αυτή τη μέρα την απαίσια αντιμετώπιση του νοσοκομείου, αφού χωρίς να προλάβουμε να προετοιμάσουμε και να ενημερώσουμε το παιδί ήρθε μια άξεστη νοσοκόμα να του δείξει πως να κάνει ενέσεις στο σπίτι .Ο γιος μου δεν είχε συνέλθει ακόμη από την τοξεώση. Κοίταζε το παράθυρο δίπλα, ήμασταν στον 4ο όροφο, και μου δήλωσε ότι ήθελε ν΄αυτοκτονήσει και η ζωή του δεν ήταν πια ίδια.. Ζωή μου από τότε μέχρι και σήμερα έχω χάσει 25 κιλά…δεν με αναγνωρίζουν πια στο δρόμο παλιοί γνωστοί μου. Τον πρώτο χρόνο έκλαιγα συνέχεια (στα κρυφά πάντα και κυρίως το βράδυ που κοιμότανε το παιδί).. Ευτυχώς βρήκαμε έναν εξαιρετικό γιατρό παιδίατρο και ενδοκρινολόγο που τον παρακολουθεί, ο οποίος μου τονίζει συνέχεια αυτά που μου έγραψες και εσύ.. Και μέχρι χθες θεωρούσα ότι ζούσαμε αρμονικά ο διαβήτης ο γιος μου και τα άλλα 2 παιδιά μου .. και διαβάζω την Μαρία.. Ξαναγκρεμίστηκε όλος μου ο κόσμος, χθες έκλαιγα μέχρι της 2 μ.μ. σήμερα ήλθα στο γραφείο με πονοκέφαλο. Η μεγάλη μου κόρη μου λέει.” ρε μαμά χθες διάβασα οτι οι επιπλοκές από το αλκοόλ είναι πολύ πιο επικίνδινες ακόμη και από τον διαβήτη..” και μάλιστα από επιστημονική έρευνα και όχι στο φέησμπουκ. Προτίμησα να μη ξαναγράψω τίποτα εκεί…τον ένιωσα και γω αυτόν το θυμό και την επιθυμία να τον μεταδώσει.. όπως λες. Ζωή μου πραγματικά σ΄ευχαριστώ για όλα, είχα διαβάσει προσεκτικά το άρθρο σου στο γλυκειά ζωή πριν το δημοσιεύσεις εδώ..γράφεις πολύ όμορφα βρε Ζωή και μαρέσει που λες ότι ο διαβήτης σε είχε αλλάξει θετικά και πριν πας σ΄αυτον τον γιατρό..
        Τελικά το διαδίκτυο έχει πολλά θετικά αλλά και πολλά αρνητικά, άλλη μία φορά είχα διαβάσει κάπου και μάλιστα σε σοβαρό σάιτ, ότι τα παιδιά με νεανικό διαβήτη έχουν μέσω όρο ζωής 15 χρόνια λιγότερα από τα υγιή παιδιά, πήρα το αυτοκίνητο εκείνη την μέρα και έτρεχα στην εθνική και ευχόμουν να πέσει αυτοκίνητο πάνω μου ή να τρακάρω για να πεθάνω..Αχ Ζωή μου.. δε ξέρω αν έχεις παιδάκια, πόσο θα ήθελα να συνέβαινε αυτό σε μένα και όχι στο παιδί μου.
        Θα ήθελα να σ΄ευχαριστήσω πάλι Ζωή, τα λόγια σου είναι βάλσαμο σήμερα, πραγματικά τα είχα ανάγκη
        Καλή σου μέρα!! (συγγνώμη που σε βάρυνα με τόσα πρωι πρωί)

         

        Φυσικά και δεν με βάρυνε η Ελένη. Και αν δημοσιεύω το γράμμα της, είναι για να καταλάβουν και οι άλλες μάνες με παιδιά διαβητικά ότι πρέπει να κλείνουν τα αυτιά σε ότι άσχημο ακούνε. Δεν γίνεται να ζούμε έτσι. Είναι εντυπωσιακό πως μερικοί άνθρωποι αποκαλούν ενημέρωση την τρομοκρατία. Είναι εφιαλτικό να μην μπορείς να κοιμηθείς το βράδυ. Να έχεις παραλύσει, εγκλωβισμένος στον περιορισμένο χώρο του κρεβατιού σου με τις σκέψεις σου να προσπαθούν να διαχειριστούν τις πληροφορίες που σε προβάλλουν ως μελοθάνατο εσένα που πάσχεις ή το παιδί σου. Κάτι πρέπει να γίνει με την ψυχολογική ενδυνάμωση των διαβητικών. Μέχρι όμως να γίνει αντλείστε δύναμη και γνώση απο τον εαυτό σας. Μην κάνετε παρέα με απαισιόδοξα άτομα. Μην τα αφήνετε να σας μολύνουν.

        Αν είσαι δημοσιογράφος, ξέρεις ότι τα άσχημα νέα διαδίδονται γρήγορα. Ευκολότερα προσελκύεις το κοινό μεγεθύνοντας ένα πρόβλημα παρά παρουσιάζοντας ευχάριστα νέα. Οι διαφημιστές λένε. Μια άσχημη πληροφορία μεταδίδετε απο το 1 άτομο σε άλλα 11. Αντίθετα, ένα καλό νέο διαδίδετε κατά μέσο όρο απο το ένα άτομο σε άλλο ένα!

        Ψάξτε υπέυθυνα και σταθερά για οτιδήποτε σας κάνει καλό. Βασιστείτε σε έγκυρες επιστημονικές έρευνες που αποδεικνύουν τις ευεργετικές επιδράσεις βοτάνων, αναζητήστε όλες τις πληροφορίες πρόληψης που χρειάζεστε σε πηγές της κλασικής ιατρικής, της εναλλακτικής ιατρικής, ψυχολογίας, φιλοσοφίας. Και αγνοείστε επίσημες επιστημονικές έρευνες που σας ενημερώνουν ότι έχετε πέντε χρόνια λιγότερης ζωής απο άλλους. Αυτό ως πληροφορία, δεν μας προσφέρει τίποτα κι επιπλέον,  δεν μπορεί να μας το εγγυηθεί ούτε ο Θεός γιατί τελευταία στιγμή, έχει το απόλυτο δικαίωμα να αλλάξει γνώμη.

        Ένας βουλιμικός μπορεί να πεθάνει γρηγορότερα απο εμένα γιατί ανακατεύει γιαούρτι με ψάρι και είναι αλλεργικός. Ένας χαρτοπαίκτης αντιστρέφει πάλι τις αναλογίες γιατί παθαίνει έμφραγμα, την ώρα που κάνει την μεγάλη του χασούρα, χάνοντας σπίτι, παιδιά, γυναίκα. Και ένας διαβητικός μπορεί να ζήσει μέχρι τα εκατό. Μόνο όπλο του το πείσμα του να βρίσκει συνέχεια τα όρια του. Όλα αντισρέφονται. Μην αγνοείται την φιλοσοφία που είναι η μητέρα όλων των επιστημών. Αυτή γέννησε και την ιατρική και την πολιτική και την εκπαίδευση. Διαβάστε ενημερώθειτε χαλαρά όχι με αγωνία, αλλά διασκεδάστε το. Αισθανθείτε ότι ελέγχετε την μοίρα σας. Καθοδηγήστε την. Δεν εγγυούμαι ούτε στον εαυτό μου ότι δεν θα πάθω επιπλοκές. Όμως το προσπαθώ και στο μεταξύ, δεν τις σκέφτομαι. Στο μεταξύ μαθαίνω να ζω και να χαίρομαι. Και βλέπω τον διαβήτη ένα σκαλοπάτι να γίνω καλύτερος άνθρωπος.

        Αν μάλιστα  βρεθεί και η οριστική θεραπεία του, δεν θα μετανιώσω ποτέ ότι ήμουν διαβητική. Κι όσο για τους ανεκπαίδευτους γιατρούς που σας βάζουν στην αμφιβολία φορτώνοντας την ψυχή σας με αγωνία που σας ανεβάζει μάλιστα το ζάχαρο,  αγνοήστε τους. Επιλέξτε αυτούς που θα σας ακούσουν, θα σας κρατήσουν το χέρι και θα σας κοιτάξουν με ενσυναίσθηση στα μάτια. Επιλέξτε θεραπευτές και όχι διεκπεραιωτές. Μην τραυματίζετε την ψυχή σας και θυμώνετε με κάποιους κακούς γιατρούς. Χρειάζονται και αυτοί για να ξεχωρίζουμε τους καλούς. Γιατί καλοί άνθρωποι γιατροί υπάρχουν. Και αυτούς θέλουμε.

        Αλλά δυστυχώς πρέπει πάντα να χουμε στο νου μας ότι για μερικούς ισχύει αυτό που είπε ο διάσημος Ούγγρος ψυχίατρος και Ακαδημαικός  Τόμας Σας (Thomas Szasz)

        Η τραγωδία της σύγχρονης «επιστημονικής» ιατρικής, είναι ότι αυτό που οι γιατροί έχουν κερδίσει σε αποτελεσματικότητα,το έχουν χάσει σε συμπόνια.

         

        Ζωή Κυροπούλου

         

        Σημείωση: Η δημοσίευση του γράμματος αυτής της σπουδαίας μητέρας, έγινε φυσικά με τη σύμφωνη γνώμη της με σκοπό να βοηθηθούν γονείς και γιατροί στην κατανόηση της ψυχολογικής διαχείρισης του διαβήτη.