Η πορνογραφία είναι ένα φαινόμενο που τα τελευταία χρόνια, λόγω του διαδικτύου, έχει λάβει διαστάσεις επιδημίας… Προσβάλει κυρίως τους άντρες, όλων των ηλικιών, και οι επιπτώσεις της είναι παρόμοιες με αυτές που οφείλονται στη χρήση κοκαΐνης! Προς το παρόν, σ’ αυτό το άρθρο θα παρουσιάσουμε τις απόψεις δύο επιστημόνων στους τομείς της νευροεπιστήμης και της ψυχιατρικής αντίστοιχα, πάνω σ’ αυτό το τόσο σοβαρό θέμα, δίχως ν’ αγγίξουμε τις μεταφυσικές του προεκτάσεις.

Ο Mohamed Ghilan, ειδικός στις νευροεπιστήμες, μας λέει τα εξής: «Σήμερα αναγνωρίζεται απ’ την νευροεπιστήμη ότι ο εγκέφαλος είναι εύπλαστος. Αλλάζει με την εμπειρία μας και δημιουργεί διαδρομές και συνδέσεις που σχετίζονται με ό, τι βλέπουμε, ακούμε και μαθαίνουμε. Από την ενεργό συμμετοχή σε μια φιλοσοφική συζήτηση στην τάξη μέχρι την εύρεση πληροφοριών για μια νέας πόλη, ακόμα και η φαινομενικά παθητική στάση στην οποία κάθεστε για να ακούσετε μουσική ή να παρακολουθήσετε τηλεόραση έχουν ως αποτέλεσμα έναν διαρκή σχηματισμό νέων συνδέσεων στον εγκέφαλο, που τελικά, μας κάνουν αυτούς που είμαστε ως άτομα. Ένα τεράστιο πρόβλημα, αν και μια σιωπηλό, που έχει φθάσει σε διαστάσεις επιδημίας είναι η παρακολούθηση πορνογραφίας, η οποία επηρεάζει τους άνδρες περισσότερο από ό, τι τις γυναίκες.

Η μεγάλη πλειοψηφία των άρθρων σχετικά με την προβληματική φύση του συγκεκριμένου θέματος συνήθως μιλούν γι’ αυτό από ψυχολογικής ή/και κοινωνικής πλευράς. Αυτό το άρθρο, όμως, θα ρίξει φως σχετικά με τις επιπτώσεις της παρακολούθησης πορνογραφίας από τη σκοπιά της νευροεπιστήμης.Το τρέχον μοντέλο που εξηγεί πώς μαθαίνουμε και  θυμόμαστε τα πράγματα στο επίπεδο του εγκεφάλου, χρησιμοποιεί τη συναπτική πλαστικότητα ως βάση. Συναπτική πλαστικότητα είναι η ικανότητα του εγκεφάλου να αλλάζει τη δύναμη των συνδέσεων μεταξύ των νευρώνων (εγκεφαλικών κυττάρων) σύμφωνα με την εμπειρία. Αυτό περιλαμβάνει την αλλαγή του ποσού και του είδους των υποδοχέων που εκφράζονται, καθώς και την ποσότητα των νευροδιαβιβαστών (μορίων επικοινωνίας) που απελευθερώνονται.

Κάνε κλικ στις εικόνες να τις δεις μεγάλες

Ένας ζωτικής σημασίας νευροδιαβιβαστής στον εγκέφαλο είναι η ντοπαμίνη. Έχει πολλούς σημαντικούς ρόλους και εξυπηρετεί σε λειτουργίες όπως, η εκούσια κίνηση, το κίνητρο, η ανταμοιβή, η τιμωρία, και η μάθηση. Η ντοπαμίνη εμπλέκεται σε παιδιά με ADHD , στη γνωστική εξασθένηση που οφείλεται στη γήρανση και στην κατάθλιψη. Οι περισσότερες από τις γνώσεις του κοινού σχετικά με ντοπαμίνη αφορούν διάσημα άτομα με νόσο του Πάρκινσον, όπως ο Muhammad Ali και ο Michael J Fox, που έχουν παθολογική δυσλειτουργία της ντοπαμίνης.

Ένα ζωτικός ρόλος της ντοπαμίνης είναι στην απόλαυση της εμπειρίας, της ανταμοιβής και της μάθησης. Ναρκωτικά όπως η κοκαΐνη έχουν ως στόχο το ντοπαμινεργικό σύστημα να απελευθερώσει μεγάλες ποσότητες ντοπαμίνης με αποτέλεσμα να αισθάνεται κάποιος»φτιαγμένος – ανεβασμένος», και να οδηγείται σε εθισμό. Μια σειρά από μελέτες έχουν ενοχοποιήσει τη ντοπαμίνη είτε στην συμμετοχή είτε στην άμεση εμπειρία της απόλαυσης. Ανάλογα με την περιοχή του εγκεφάλου, η ντοπαμίνη μπορεί να απελευθερωθεί είτε πριν είτε κατά τη διάρκεια των στιγμών της αυξημένης ευχαρίστησης. Όταν απελευθερώνεται η ντοπαμίνη, ενδυναμώνει και ενισχύει τις νέες συνδέσεις που γίνονται στον εγκέφαλο, κατά τη διάρκεια μιας δραστηριότητας. Αυτές με τη σειρά τους ενθαρρύνουν το άτομο να επαναλάβει τη δραστηριότητα και πάλι, ώστε να μπορούν να αισθάνονται την ευχαρίστηση για μια ακόμη φορά.

Πώς είναι αυτό σχετικό με την πορνογραφία; Καθώς οι εικόνες εμφανίζονται στην οθόνη, μια διέγερση λαμβάνει χώρα και το ντοπαμινεργικό σύστημα ενεργοποιείται ακριβώς όπως θα γινόταν με ναρκωτικά π.χ. κοκαΐνη. Οι νεοσχηματισμένες συνδέσεις στον εγκέφαλο από την παρακολούθηση πορνογραφικών εικόνων ενισχύονται σε μεγάλο βαθμό από τις τεράστιες ποσότητες ντοπαμίνης που απελευθερώνεται. Αντί να πηγαίνουν στη βραχυπρόθεσμη μνήμη αυτές οι εικόνες, όπου, μπορούν να ξεχαστούν αφότου απενεργοποιηθεί η οθόνη, η ενίσχυση της ντοπαμίνης εξασφαλίζει την μετακίνησή τους στη μακροπρόθεσμη μνήμη όπου μένουν κολλημένες σε λειτουργία επανάληψης στο μυαλό του ατόμου. Το ενοχλητικό γεγονός γι’ αυτό είναι ότι όσο πιό πολύ κάτι ανακαλείται στη μνήμη, τόσο περισσότερο στερεοποιείται στον εγκέφαλο. Σκεφτείτε πίσω στις σχολικές ημέρες σας όταν μελετούσατε για τις εξετάσεις – επαναλαμβάνατε ό’ τι έπρεπε να απομνημονευθεί ξανά και ξανά μέχρι να «κολλήσει».

Η πορνογραφία είναι φαντασία. Διαφορετικές σκηνές που παρουσιάζουν διαφορετικές γυναίκες δίνουν την ψευδαίσθηση στον παρατηρητή ότι έχει μια σχέση με ένα νέο πρόσωπο κάθε φορά. Αυτά τα «αστέρια» υπόκεινται σε διαφορετικές απαξιωτικές σεξουαλικές πρακτικές από τους άντρες στις σκηνές. Οι πράξεις στο σύνολό τους είναι απεχθείς στους περισσότερους ψυχικά υγιείς ανθρώπους. Ωστόσο, ο σχεδιασμός της πράξης σε μια πορνογραφική σκηνή είναι να συνδέσουν ένα ή δύο φυσιολογικά στοιχεία με άλλα που δεν είναι. Αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο ο θεατής αποκτά νέες γεύσεις στη σεξουαλική πράξη.

Τα ηλεκτρομαγνητικά κύματα που εκπέμπονται από την οθόνη με μια φαντασίωση προκαλούν μια χημική αντίδραση στον εγκέφαλο, απελευθερώνοντας ντοπαμίνη. Το αποτέλεσμα είναι η αίσθηση μιας πραγματικής, παρ’ όλα αυτά παραισθητικής, κατάστασης ευχαρίστησης και ικανοποίησης. Η ντοπαμίνη ενισχύει τις νέες συνδέσεις με τις νεοαποκτηθείσες σεξουαλικές προτιμήσεις, και το επόμενο πράγμα που συμβαίνει είναι ο άντρας να ζητά από τη γυναίκα του να συμμετάσχει σε μια σεξουαλική φαντασίωση που έχει ενσωματωθεί στο υποσυνείδητό του.

Η αλληλουχία των γεγονότων στον εγκέφαλο είναι αρκετά ανησυχητικά απλή. Η συναπτική πλαστικότητα εργάζεται για να σχηματίσει νέες συνδέσεις, ως αποτέλεσμα της παρακολούθησης πορνογραφίας, και οι νεοαποκτηθείσες αναμνήσεις αποθηκεύονται. Δεδομένου ότι η εμπειρία είναι προκλητική, απελευθερώνεται ντοπαμίνη οποία οδηγεί σε πολύ ισχυρή ενίσχυση αυτών των νέων συνδέσεων. Τώρα που οι σκηνές βρίσκονται στην μακροπρόθεσμη μνήμη, δύο είναι οι συνέπειες:

1) Αφού το ίδιο σύστημα το οποίο διεγείρεται από την χρήση κοκαΐνης διεγείρεται και από την πορνογραφία, αναπτύσσεται εθισμός.

2) ο άντρας θα προσπαθήσει συχνά να δημιουργήσει δικές του αναπαραστάσεις με τη σύζυγό του, γεγονός το οποίο οδηγεί σε μεγάλη απογοήτευση. Οι αναπαραστάσεις δεν ανταποκρίνονται στις προσδοκίες του επειδή, αντί πολλών διαφορετικών γυναικών, γίνονται τώρα μόνο με μία. Ακόμα χειρότερα, αυτή η μία γυναίκα δεν ηχεί, πράττει, ή μοιάζει με αυτές που έχουν «κατέβει» στο μυαλό του. Αν και το πρώτο ζευγάρι των αναπαραστάσεων μπορεί να είναι συναρπαστικό, σύντομα η πραγματικότητα θα «χτυπήσει» και η ντοπαμίνη δεν θ’ απελευθερωθεί, επειδή δε δημιουργείται πλέον ευχαρίστηση.

Δυστυχώς, αυτό δεν είναι το μόνο πρόβλημα. Μετά από μια τέτοια απογοήτευση στην πραγματική εμπειρία εξαιτίας των προσδοκιών μη – ρεαλιστικής φαντασίωσης, ο εγκέφαλος, όχι μόνο απέχει από την απελευθέρωση της ντοπαμίνης αλλά «βουτάει» κάτω από τα επίπεδα αναφοράς. Καταλήγει σε μια καταθλιπτική ανταπόκριση που οδηγεί σε απογοήτευση, δυσαρέσκεια και δυστυχία μέσα στο γάμο αφού η γυναίκα δεν είναι «αυτό που προσδοκούσε».

Παρά τις προσπάθειες πολλών γυναικών να κάνουν «πιό πικάντικα τα πράγματα» υποκύπτοντας σε εξευτελιστικές πράξεις που έχουν ενσωματωθεί τεχνητά στους εγκεφάλους των συζύγων τους, οι πορνογραφικά – εθισμένοι σύζυγοι θα διασκεδάσουν μόνο για ένα πολύ σύντομο χρονικό διάστημα, πριν χάσουν το ενδιαφέρον τους. Εν τω μεταξύ, η σύζυγος αισθάνεται ότι δεν είναι ελκυστική και ότι είναι συναισθηματικά εγκαταλελειμμένη παρά τις καλύτερες προσπάθειές της, δίχως να γνωρίζει ότι δεν θα μπορούσε να ανταγωνιστεί με το τσουνάμι της ντοπαμίνης που δημιουργείται από την πορνογραφία.

Αυτό που είναι πολύ ανησυχητικό με αυτές τις πληροφορίες είναι ότι ο εγκέφαλος λειτουργεί ως ένα ενιαίο σύνολο, η πλαστικότητά του είναι παγκόσμια. Η αλλαγή μιας περιοχής επηρεάζει άλλες περιοχές. Είναι μια κυριολεκτική επανακαλωδίωση του συνόλου των νευρωνικών συνδέσεων, ως αποτέλεσμα της παρακολούθησης πορνογραφίας. Η έκταση της επιρροής σε άλλα μέρη του εγκεφάλου και στη γνωστική λειτουργία είναι μια περιοχή της έρευνας που απαιτεί ιδιαίτερη προσοχή.

Ενώ η νευροεπιστήμη περιγράφει μια πολύ ανησυχητική εικόνα για όσους έχουν πληγεί από την παρακολούθηση πορνογραφίας, δεν είναι όλα άσχημα. Παρά το γεγονός ότι είναι το ίδιο σύστημα που στοχεύεται από την κοκαΐνη, η ουσία δεν είναι η ίδια. Ένας εξαρτημένος από την κοκαΐνη πρέπει να περάσει από ένα στρατιωτικοποιημένο πρόγραμμα για να αποτοξινώσει το σύστημά του αλλιώς κινδυνεύει η ζωή του. Από την άλλη πλευρά, πολλοί άνδρες που έχουν μάθει για τις πραγματικές επιπτώσεις της έντονης παρακολούθησης πορνογραφίας είναι σε θέση να εγκαταλείψουν αμέσως χωρίς να βιώσουν αρνητικές φυσιολογικές συνέπειες. Χρειάζεται πράγματι πολλή θέληση και απαιτεί από το άτομο να υπεραπασχολείται με άλλες δραστηριότητες.

Αρχικά, βασανιστικές επαναλήψεις πορνογραφικών σκηνών των τελευταίων μηνών ή χρόνων θα τεστάρουν τη δύναμη του ατόμου να τις εγκαταλείψουν. Ευτυχώς, ο ίδιος εγκέφαλος που πέρασε επανακαλωδίωση λόγω της παρακολούθησης πορνογραφίας μπορεί επίσης να επανακαλωδιωθεί. Πρόκειται για ένα εξαιρετικά αποτελεσματικό όργανο που ξεφορτώνεται τις συνδέσεις που δεν χρησιμοποιεί. Όσο περισσότερο διάστημα περνάει ένα άτομο δίχως να τονώνει εκ νέου τις πορνογραφικές του συνδέσεις, τόσο πιο πιθανό καθίσταται για τον εγκέφαλό του να τις απορρίψει. Η συμμετοχή σε νέες εμπειρίες και να κρατώντας απασχολημένο τον εγκέφαλο με άλλα θέματα τον αναγκάζει να «κλαδέψει» τις άλλες συνδέσεις. Χρειάζεται λίγο χρόνο για να κάνει τη δουλειά του και πρέπει να του δοθεί η επιλογή.

Ο Gordon S. Bruin (M.A., L.P.C) μας βοηθάει να κατανοήσουμε γιατί ο εθισμός στην πορνογραφία είναι μια Εγκεφαλική Ασθένεια: Μέχρι το ευρύ κοινό να γίνει όλο και πιο ενημερωμένο για την πραγματικότητα του πώς η πορνογραφία επηρεάζει τον ανθρώπινο εγκέφαλο, αυτή θα συνεχίσει να εκλαμβάνεται ως μια ηθική αδυναμία ή μια απλή μορφή ψυχαγωγίας. Ως επαγγελματίας σύμβουλος ο οποίος έχω εργαστεί στον τομέα των εθισμών για πάνω από 20 χρόνια θέλω να καταστήσω σαφές ότι ο εθισμός στην πορνογραφία είναι ένας ΧΗΜΙΚΟΣ ΕΘΙΣΜΟΣ. Στην πραγματικότητα είναι ένας ΠΡΩΤΑΡΧΙΚΟΣ ΧΗΜΙΚΟΣ ΕΘΙΣΜΟΣ!

Ο Εθισμός στην πορνογραφία είναι πολύ δύσκολο να θεραπευτεί, επειδή χτυπά στον πυρήνα της ανθρωπιάς μας. Το ενδιαφέρον για τη σεξουαλικότητα είναι μια πρωταρχική κινητήρια δύναμη στον άνθρωπο. Είναι ευχάριστο από σχεδιασμού του έτσι ώστε να συνεχίσουμε να υπάρχουμε ως ανθρώπινη φυλή. Εάν ποτέ έπρεπε να βρεθεί το τέλειο ναρκωτικό αυτό θα ήταν η πορνογραφία. Όπως είπε πρόσφατα ένας πελάτης, «Είναι το τέλειο δηλητήριο.» Επιτρέψτε μου να εξηγήσω το γιατί. Σε όλη την επαγγελματική καριέρα μου έχω περάσει αμέτρητες ώρες θεραπεύοντας άτομα με χημικές εξαρτήσεις όπως, με το αλκοόλ, ηρωίνη/οπιούχα, κοκαΐνη, μεταμφεταμίνη, μαριχουάνα, κλπ. Μέσα από πολλές έρευνες έχουμε καταλάβει ότιοι εθισμοί είναι χημικές εξαρτήσεις. Η κατάποση αυτών των φαρμάκων επηρεάζει το πώς λειτουργεί ο εγκέφαλος και αλλάζει τη λειτουργικότητα των μικροσκοπικών κυττάρων του εγκεφάλου μας.

Οι εγκέφαλοί μας αποτελούνται από μικροσκοπικές χημικές ουσίες που ονομάζονται νευροδιαβιβαστές. Αυτοί είναι υπεύθυνοι για τα συναισθήματα, τα αισθήματα και τις συμπεριφορές μας. Πιστεύω ότι πολύ σπάνια συνειδητοποιούν οι άνθρωποι πόσο ισχυρές είναι αυτές οι μικροσκοπικές χημικές ουσίες και πόσο βαθιά θα επηρεάζουν τη ζωή και τη συμπεριφορά μας. Σε αυτό το μικροσκοπικό επίπεδο υπάρχει μια συνεχής αλληλεπίδραση μεταξύ χημικών και ηλεκτρικών αλληλεπιδράσεων. Στο συναρπαστικό βιβλίο του «Το Μυαλό και ο Εγκέφαλος» ο Δρ Jeffery Schwartz σκιαγραφεί τον νου και τον εγκέφαλο. Το μυαλό είναι ξεχωριστό από τον φυσικό εγκέφαλο.

Η δική μου ερμηνεία επ’ αυτού είναι ότι, το μυαλό ή πνεύμα είναι η ηλεκτρική νοημοσύνη που ζει σε αυτό το φυσικό σώμα και στον χημικό εγκέφαλο. Υπάρχει μια συνεχής αλληλεπίδραση μεταξύ αυτών των δύο μερών και καθένα μπορεί να έχει μια ισχυρή επιρροή στο άλλο. Ο εθισμός εμφανίζεται όταν ο φυσικός εγκέφαλος έχει πάρει τον έλεγχο του νου. Το μυαλό είναι το μέρος της νοημοσύνης που εξαγριώνεται απ’ την απώλεια του ελέγχου. Είναι στο μυαλό ότι η συνείδηση ​​υπάρχει. Αυτό είναι το μέρος που δημιουργεί αισθήματα σωστού ή λάθους. Ο φυσικός εγκέφαλος δεν έχει καμία αντίληψη σωστού ή λάθους. Η κύρια λειτουργία του είναι να μας κρατάει στη ζωή και το κάνει αυτό με το να οδηγεί κάποιον στην αποφυγή του πόνου και στην αναζήτηση της ευχαρίστησης.

Ο φυσικός/χημικός εγκέφαλος έχει μια τεράστια ικανότητα να παίρνει τον έλεγχο του νου.Μπορεί να το υποβάλει και να το παγιδεύσει. Με άλλα λόγια, μπορεί να πάρει τον έλεγχο της ανθρώπινης βούλησης και να επηρεάσει το πώς ένα άτομο σκέπτεται, αισθάνεται και ενεργεί. Αυτή η κατάσταση είναι γνωστή και ως εθισμός. Πρόκειται για μια κατάσταση όπου ο φυσικός/χημικός εγκέφαλος απαιτεί ή υποχρεώνει κάποιον προς μία ορισμένη συμπεριφορά, ανεξάρτητα από το μυαλό ή τη συνείδησή του. Φαίνεται να υπάρχει κάτι έμφυτο στην ανθρώπινη οικογένεια, που αισθάνεται ότι είναι λάθος να παρακολουθεί τις ιδιωτικές σεξουαλικές πράξεις των άλλων.

Με άλλα λόγια ο νους, το έξυπνο ηλεκτρικό κομμάτι του εαυτού μας απλά δεν μπορεί να αισθάνεται καλά όταν συμμετέχει σε αυτήν.Κάνω αυτόν τον ισχυρισμό έχοντας ακούσει εκατοντάδες ιστορίες των πελατών μου που έχουν υποτροπιάσει. Τα αποτελέσματα είναι πάντα η ίδια. Δεν είχα ποτέ έναν πελάτη που να μου πεί ότι είχαν μια ολίσθηση κατά τη διάρκεια της περασμένης εβδομάδας και αισθάνθηκαν καλά γι’ αυτήν. ΠΟΤΕ! Η παρακολούθηση πορνογραφίας αφήνει στο πέρασμά της τα αισθήματα της απογοήτευσης, του ερεθισμού και της κατάθλιψης.

Λόγω της δύναμης του Μεταιχμιακού τμήματος του εγκεφάλου και την ικανότητά του να συγκαλύπτει ή να επισκιάζει το ηθικό και λογικό μέρος του εγκεφάλου, υπάρχουν πολλοί που ισχυρίζονται ότι αυτή η συμπεριφορά είναι κανονική ή απλή ψυχαγωγία. Ο εξορθολογισμός και η δικαιολόγηση που προέρχονται από το επιβιωτικό μέρος του εγκεφάλου είναι σίγουρα εξαιρετικά δελεαστικά και πειστικά. Είναι η απόλυτη πραγματικότητα ότι τα άτομα αυτά είτε το ξέρουν είτε όχι, είναι οι τελικοί αποδέκτες των εμπόρων ναρκωτικών. Σε μια πρόσφατη συνέντευξή της στο MSNBC, μια γυναίκα πορνοστάρ δήλωσε ότι είχε έναν 11χρονο γιό στο σπίτι.

Έχει γίνει η ίδια τόσο εθισμένη που δεν μπορεί πλέον να σκεφτεί με το ορθολογικό μυαλό της. Χαίρεται με το επάγγελμά της, παρόλο που δήλωσε ότι ο γιος της δεν ήξερε τι έκανε για διαβίωση. Αναρωτιέμαι πώς αυτό το μικρό αγόρι θα αντιδράσει όταν κατανοήσει του τι δουλειά κάνει η μητέρα του. Όταν ρωτήθηκε αν ο γιος της ήξερε τι έκανε, είπε με ένα μικρό χαζό χαμόγελο στο πρόσωπό της, «Ω, όχι, δεν θα μπορούσα να του το πω αυτό.» Αν αυτή μπορούσε να δει πραγματικά τί ζημία βοηθά να δημιουργηθεί στην κοινωνία μας, αναρωτιέμαι αν ακόμα και τότε, αυτή όπως και οι υπόλοιποι σαν και αυτήν θα λειτουργούσαν έτσι.

Οι πορνογράφοι είναι αυτοί που καιροφυλακτούν για τα τρωτά σημεία των φυσικών ενστίκτων. Μια μέρα θα κοιτάζουν με σιωπηλή δυσπιστία αυτά στα οποία έχουν εμπλακεί. Στην πραγματικότητα, εκείνοι που βρίσκουν μια διέξοδο από αυτόν τον κόσμο θα σας πουν λεπτομέρειες του επαγγέλματος που κανένα σωστό μυαλό δε θα ήθελε ν’ ακούσει. Δεν είναι αστείο το ότι ζούμε σε έναν κόσμο όπου δεν μπορούμε πλέον να λέμε τα πράγματα ως σωστό ή λάθος χωρίς λογοκρισία και μεγάλη κριτική;

Στην ουσία, η μόνη διαφορά ανάμεσα σε έναν εξαρτημένο από την ηρωίνη ή την κοκαΐνη είναι ο τρόπος που το ναρκωτικό εισέρχεται στο σύστημα. Ο εγκέφαλος ανταποκρίνεται στις πληροφορίες που λαμβάνει από το μάτι γρηγορότερα από ό, τι από οποιαδήποτε άλλη πηγή. Η οπτική επεξεργασία των πληροφοριών γίνεται στο μεταιχμιακό σύστημα σε νανοδευτερόλεπτα. Αυτός είναι ο λόγος που η πορνογραφία είναι μια τέτοια μεγάλη υπόθεση. Η οπτική επεξεργασία των πληροφοριών γίνεται πιο γρήγορα από οποιαδήποτε από τις άλλες αισθήσεις μας. Ακόμη και η λήψη ηρωίνης ή κοκαΐνης είναι συγκριτικά πολύ πιο αργή. Ο εγκέφαλος αποκρίνεται σε οπτικές σεξουαλικές εικόνες σε μικροδευτερόλεπτα, όπου χημικές αντιδράσεις λαμβάνουν μέρος αυτόματα. Υπάρχει μια ισχυρή απελευθέρωση χημικών ουσιών που μπορούν να υπερισχύσουν έναντι του ορθολογικού εγκεφάλου και να οδηγήσουν σε συγκεκριμένες συμπεριφορές.

Ακριβώς όπως η ντοπαμίνη είναι η χημική ουσία της ευχαρίστησης, έτσι και η οξυτοκίνη είναι η χημική ουσία της συγκόλλησης. Για παράδειγμα, όταν μια μητέρα γεννάει, ακραία ποσά της οξυτοκίνης απελευθερώνονται, δημιουργώντας έναν ισχυρό συναισθηματικό δεσμό μεταξύ μητέρας και παιδιού. Ο πατέρας επίσης βιώνει αυτό το δέσιμο οξυτοκίνης όταν γεννηθούν τα παιδιά του. Η οξυτοκίνη επίσης απελευθερώνεται σε μεγάλες ποσότητες κατά τη διάρκεια της σεξουαλικής εμπειρίας.

Αυτή η σύνδεση δημιουργεί συντροφικότητα και την αίσθηση της ενοποίησης κατά τη σεξουαλική επαφή. Ωστόσο, η οξυτοκίνη απελευθερώνεται επίσης και κατά τη διάρκεια της οπτικής διέγερσης. Όταν κάποιος διεγείρεται σεξουαλικά χωρίς κάποιο σύντροφο, με μέσα όπως η πορνογραφία, ο αποδέκτης της οξυτοκίνης αισθάνεται μόνος, πέφτει σε κατάθλιψη και σύγχυση, παρά την πλημμύρα της ντοπαμίνης. Βλέπετε την επικίνδυνη ειρωνεία; Η οξυτοκίνη έχει τη δύναμη να ενώνει σεξουαλικά ένα αφοσιωμένο ζευγάρι με υγιείς και σημαντικούς τρόπους ή μπορεί να καταστρέψει ένα άτομο με αισθήματα κενού και κατάθλιψης. Η οξυτοκίνη είναι μια χημική «κόλλα» που αναζητεί κάτι για να το συνδέσει. Όταν δεν υπάρχει δεσμός καταλήγουμε σε απομόνωση και μυστικότητα. Η πορνογραφία είναι ένα εργοστάσιο παραγωγής οξυτοκίνης που αφήνει μια αίσθηση κενότητας και σύγχυσης σε όσους διεκδικεί.

Έτσι, αισθάνομαι ότι μπορώ να κάνω την αξίωση, από μια κλινική θεραπευτική θέση, ότι ο εθισμός στην πορνογραφία είναι ο μεγάλος μπαμπάς όλων των εθισμών. Χτυπά στον πυρήνα της ανθρωπιάς μας και επηρεάζει αρνητικά τον κόσμο με τρόπους που οι περισσότεροι μόλις και μετά βίας φανταζόμαστε. Η μεγαλύτερη απ’ όλες τις ανησυχίες είναι το τι θα συμβεί στις νέες γενιές χωρίς εκπαίδευση και βοήθεια. Οι νέοι δεν έχουν ανοσία στην πορνογραφία και είναι εκείνοι που είναι πιό εκτεθειμένοι σε έναν όλο και πιο ανησυχητικό ρυθμό.

Για όσους έχουν πρόβλημα να δεχτούν το γεγονός ότι ο εθισμός στην πορνογραφία είναι μια «ασθένεια του εγκεφάλου» και η πρωταρχική εξάρτηση όλων των εθισμών, ακούστε το παρακάτω e-mail που έχω λάβει πρόσφατα. Καθώς διαβάζετε αυτό το μήνυμα κάντε στον εαυτό σας την εξής ερώτηση: Αυτό το άτομο αναζητά αυτό το υλικό ως απλή διασκέδαση ή εξαναγκάζεται να το έχει; Αυτό το ηλεκτρονικό μήνυμα προέρχεται από έναν άνθρωπο ο οποίος είναι απολύτως σεβαστός στην κοινότητά του, αγαπάει την οικογένειά του και έχει δεσμευτεί να τους παρέχει φροντίδα:

“Έχω σιχαθεί μέχρι τον πυρήνα μου λόγω της ανοχής μου στην πορνογραφία. Για να είμαι ειλικρινής, η όρεξή μου για πορνό ήταν ο λόγος που συνδέθηκα στο διαδίκτυο ευθύς εξαρχής και τώρα είμαι μέσα σε ένα φοβερό λάκκο. Αναρωτιέμαι σοβαρά αν υπάρχει ελπίδα ανάκαμψης για μένα γιατί κάθε φορά που συνδέομαι στο διαδίκτυο πρέπει να δώ πορνό. Τι συμβαίνει με μένα; Γιατί δεν μπορώ να αλλάξω αυτό που είμαι σήμερα; Υπάρχει κάποια πιθανή αλλαγή στο μέλλον για μένα;”

Η αίσθηση που εκφράζεται σ’ αυτήν την επιστολή είναι κοινή για αυτά που βλέπω στην κλινική πρακτική μου καθημερινά. Η πορνογραφία κατατρώει το εσωτερικό της ψυχής. Όταν κάποιος την παρακολουθεί (σχεδόν πάντα με μυστικότητα – και απομόνωση) αφήνει στο πέρασμά της τα συναισθήματα της απόλυτης αποφασιστικότητας να μην την δούμε ποτέ ξανά. Αφήνει στα άτομα την αίσθηση της απογοήτευσης με τον εαυτό τους, της κατάθλιψης και ένα πολύ ισχυρό συναίσθημα της απόγνωσης. Δώστε ιδιαίτερη προσοχή στο παραπάνω e-mail όταν αυτό το άτομο χρησιμοποιεί τις λέξεις, «έχω σιχαθεί μέχρι τον πυρήνα μου.»

Τίποτα δεν μπορεί να είναι πιο απογοητευτικό για έναν άνδρα ή μια γυναίκα με υψηλές αξίες να αντιμετωπίζουν την πραγματικότητα ότι αυτός / αυτή δεν μπορεί να ελέγξει τη συμπεριφορά του όσον αφορά την παρακολούθηση της πορνογραφίας. Και πάλι, προσέξτε τα λόγια στο παραπάνω e-mail όταν λέει, «κάθε φορά που συνδέομαι στο διαδίκτυο πρέπει να δώ πορνό.»

Για όσους διαβάζουν αυτά και εξακολουθούν να το βρίσκουν δύσκολο ν’ αποδεχτούν τη δήλωσή του, ότι,«Πρέπει να δώ πορνό» επιτρέψτε μου να εξηγήσω λίγα περισσότερα σχετικά με τον εθισμό και την επιτακτική δύναμη με την οποία οδηγεί κάποιον σε ορισμένες συμπεριφορές. Με απλά λόγια, έχουμε στην ουσία δύο εγκεφάλους που εργάζονται σε συνεννόηση ο ένας με τον άλλον. Το πώς αυτά τα δύο μυαλά επικοινωνούν μεταξύ τους καθορίζει το πώς λειτουργούμε στον κόσμο. Για τους σκοπούς του παρόντος εγγράφου θα ήθελα να αναφερθώ σε αυτά τα δύο διαφορετικά μέρη του εγκεφάλου μας, όπως το μεταιχμιακό σύστημα και τον προ-μετωπιαίο φλοιό.

Για να καταλάβουμε περισσότερα για το πώς αυτά τα δύο διαφορετικά μέρη του εγκεφάλου λειτουργούν, θ’ αναφερθώ στο έργο του James Olds, ο οποίος ήταν ένας από τους σημαντικότερους ψυχολόγους του εικοστού αιώνα. Πράγματι, πολλοί πιστεύουν ότι η ανακάλυψη του συστήματος της «ανταμοιβής» του εγκεφάλου είναι η πιο σημαντική ανακάλυψη στον τομέα που ασχολείται με το πώς λειτουργεί ο εγκέφαλος και πώς επηρεάζει τη συμπεριφορά του ατόμου. Η ανακάλυψή του μας έδωσε μια πολύ-αυξημένη κατανόηση του εθισμού.

Αυτό που ο Olds ανακάλυψε και είναι τόσο σημαντικό για την κατανόηση του εθισμού, είναι ότι τα κέντρα ευχαρίστησής μας (όπου ζεί ο εθισμός) στεγάζονται στον Μεσεγκέφαλο ή Μεταιχμιακό σύστημα, το οποίο δεν είναι υπό τον άμεσο έλεγχο του συνειδητού μυαλού ή του Μετωπιαίου Φλοιού. Η πρωταρχική οδηγία του μεσεγκέφαλου πάνω από όλες τις άλλες είναι η επιβίωση. Αυτό είναι το τμήμα του εγκεφάλου που έχει το καθήκον να μας κρατάει ζωντανούς. Είναι το μέρος που ελέγχει τις βασικές ανάγκες επιβίωσής μας. Αυτό το τμήμα του εγκεφάλου παράγει ορέξεις επιβίωσης που οδηγούν το υπόλοιπο σώμα προς αυτά που απαιτεί όπως, οξυγόνο, νερό, φαγητό, ύπνο, φύλο, κλπ.

Ο James Olds ανακάλυψε τη δύναμη του μεσεγκεφάλου, όταν έκανε πειράματα με ποντίκια. Κατά τη χαρτογράφηση του πώς ο εγκέφαλος αντιδρά στα ευχάριστα ερεθίσματα με την τοποθέτηση ηλεκτροδίων σε διάφορες περιοχές του εγκεφάλου, έμεινε έκπληκτος όταν είδε τι συνέβη στα ποντίκια όταν συνδέθηκαν στον μεσεγκέφαλο. Βρήκε ότι όταν τα ποντίκια είχαν την δυνατότητα να αξιοποιήσουν τα κέντρα ευχαρίστησης του μεσεγκεφάλου και να λαμβάνουν συνεχή ευχαρίστηση θα το έπρατταν σε βάρος όλων των άλλων λειτουργιών, έως ότου να πεθάνουν. Με άλλα λόγια, αυτά τα ποντίκια θα συνέχιζαν το πάτημα ενός μοχλού που απέδιδε απίστευτη ευχαρίστηση μέχρι που να πεθάνουν από ασιτία ή εξάντληση. Αυτά τα κέντρα ευχαρίστησης απλά καταλύουν όλες τις υπόλοιπες λειτουργίες του εγκεφάλου. Τα δικά μας κέντρα ευχαρίστησης λειτουργούν με παρόμοιο τρόπο. Τώρα αρχίζουμε να λαμβάνουμε μια σαφέστερη εικόνα για την προκλητική φύση των εθισμών.

Όταν κάποιος παρακολουθεί πορνογραφία απελευθερώνεται ένα ολόκληρο κοκτέιλ χημικών ουσιών στο ανθρώπινο σύστημα που αλλάζουν τον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί ο εγκέφαλος. Τέτοιες χημικές ουσίες όπως η ντοπαμίνη, η νορεπινεφρίνη, η οξυτοκίνη και η σεροτονίνη υποχρεώνουν τον εγκέφαλο να επιδιώκει ορισμένες συμπεριφορές που θα παράγουν μια κατάσταση συναισθήματος. Το άτομο σε χημικό βιολογικό επίπεδο αρχίζει να χάνει τον έλεγχο της ζωής του.

Επιστημονικά στοιχεία τώρα υποστηρίζουν σθεναρά μια οργανική βάση για κάθε εθισμό. Η Νευροεπιστήμη έχει δείξει ότι όλες οι εξαρτήσεις, τα ναρκωτικά όσο και οι φυσικές, προκαλούνται από μια έλλειψη της ντοπαμίνης στο σύστημα «ανταμοιβής». Η έλλειψη αυτή μπορεί ν’ αποκατασταθεί με την προβολή πορνογραφικού υλικού. Η προβολή της πορνογραφίας διαταράσσει την τακτική και την φυσική παραγωγή της ντοπαμίνης και τον εσωτερικό θερμοστάτη των κυττάρων. Η έλλειψη αυτή δημιουργεί ένα πολύ ισχυρό πόθο, που αποτελεί τη βάση κάθε εθισμού. Η κινητήρια δύναμη πίσω από αυτές τις επιθυμίες και τις εμμονές μπορεί κυριολεκτικά να αποσυνδέσει τον προ-μετωπιαίο ορθολογικό εγκέφαλο και να οδηγήσει σε συμπεριφορές που μπορούν να καταστρέψουν ζωές.

Ο ίδιος ο ορισμός της εξάρτησης είναι ότι κάποιος συνεχίζει να συμμετέχει σε συμπεριφορές όπου υπάρχουν αρνητικές συνέπειες παρά τις καλύτερές του προσπάθειές να σταματήσει. Αυτό που βλέπουμε τώρα είναι ότι, αν το μεταιχμιακό σύστημα είναι συνεχώς ανεξέλεγκτο δυναμώνει και ο προ-μετωπιαίος φλοιός συρρικνώνεται. Με άλλα λόγια, το μέρος του εγκεφάλου μας που είναι σε θέση να βάζει φρένο, αρχίζει να δυσλειτουργεί. Απλά χάνει τη δύναμη να περιορίσει την ανεπιθύμητη συμπεριφορά. Ευτυχώς, με την υποστήριξη της αποχής και την παροχή συμβουλών, υπάρχουν ενδείξεις ότι ο εγκέφαλος μπορεί ν’ αυτοθεραπευτεί.

Αυτή η πραγματικότητα είχε υποτεθεί σχεδόν πριν από έναν αιώνα, προτού βρούμε τις αποδείξεις για να το υποστηρίξουμε. Ο William James έκανε την εξής δήλωση το 1800, «πιστεύω ότι οι άνθρωποι υπόκεινται στο δίκαιο της συνήθειας κατά συνέπεια του γεγονότος ότι έχουμε σώματα. Η πλαστικότητα της ζωτικής ύλης του νευρικού μας συστήματος, με λίγα λόγια, είναι ο λόγος για τον οποίο κάνουμε ένα πράγμα με δυσκολία την πρώτη φορά, αλλά σύντομα το κάνουμε όλο και πιο εύκολα, και τελικά, με επαρκή πρακτική εμπειρία ημι-μηχανικά, ή σχεδόν ασυνείδητα. Τα νευρικά μας συστήματα έχουν αναπτυχθεί με τον τρόπο όπως ένα φύλλο χαρτιού ή ένα παλτό, κάποτε τσαλακωμένο ή διπλωμένο, που τείνει πάντα να πέφτει στις ίδιες πανομοιότυπες πτυχώσεις. »

Ξέρω ότι όλες οι παραπάνω πληροφορίες μπορεί να ακούγονται αρκετά αποθαρρυντικές, αλλά δεν πρέπει να χάσουμε την ελπίδα. Αν κάποιος έχει τη βαθιά επιθυμία να αλλάξει, δεν είναι μόνο εφικτή, αλλά πιθανή. Κάποιος μπορεί να επανεκπαιδεύσει τον εγκέφαλο να απέχει σε μια στιγμή, αλλά αυτή η διαδικασία απαιτεί βοήθεια και υποστήριξη. Ναι, είναι δύσκολο, αλλά εφικτό.

Τα λόγια του Thomas Paine μπορούν να προσφέρουν ελπίδα όταν δήλωνε ότι, «Αυτές είναι εποχές που δοκιμάζουν τις ψυχές των ανθρώπων. Η τυραννία, όπως η κόλαση, δεν είναι εύκολο να κατακτηθεί. Όμως έχουμε αυτή την παρηγοριά μαζί μας, ότι όσο δυσκολότερη η σύγκρουση, τόσο πιό ένδοξος είναι ο θρίαμβος. Ό’ τι αποκτούμε πάρα πολύ φθηνά, το εκτιμούμε πάρα πολύ ψηλά: είναι μόνο η στοργή που δίνει σε κάθε πράγμα αξία. Ένας Θεός ξέρει πώς να βάλει μια σωστή τιμή στα αγαθά του. Και θα ήταν παράξενο αν πράγματι στα ουράνια, ένα αγαθό όπως η ελευθερία δεν πρέπει να έχει υψηλή αξία».

Αυτή είναι η δύσκολη αλήθεια που έχω δει. Οι περισσότεροι που αγωνίζονται με αυτό τον εθισμό ψάχνουν για τη γρήγορη θεραπεία ή το πιο σημαντικό, ότι μπορούν να το κάνουν από μόνοι τους.Αυτή η εξάρτηση δεν μπορεί να εξαλειφθεί με ευχές και προσευχές. Πρέπει να αντιμετωπίζεται με αποδεδειγμένες επιστημονικές αρχές μαζί με πίστη. Είναι μια χημική ασθένεια του εγκεφάλου και για την ενίσχυση του προ-μετωπιαίου φλοιού ώστε να μάθει να τη διαχειρίζεται, κάποιος πρέπει να ζητήσει τη βοήθεια και την υποστήριξη των άλλων στη διαδικασία. Η θεραπεία με ειδικό θεραπευτή μπορεί να αποδειχθεί πολύτιμη στη διαδικασία επούλωσης. Όσοι τελικά ζητάνε βοήθεια λένε γενικά ότι θα ήθελαν να το είχαν κάνει πολύ νωρίτερα.

Ο εθισμός δεν είναι κάτι που ξεπερνιέται σε απομόνωση. Ανεξάρτητα από την αντίσταση να συζητήσουν τον εθισμό ανοιχτά, πρέπει κανείς να ζητήσει τη βοήθεια και να σπάσει το φράγμα της απομόνωσης. Υπάρχουν ασφαλή μέρη όπου η ανωνυμία διατηρείται. Είναι κοινό για μένα να ακούω παρόμοια με ένα άλλο email που έχω λάβει πρόσφατα, «Έχω χρόνια να κλάψω. Θέλω να κλάψω με κάποιον για τον εθισμό μου. Θέλω να φωνάξω και να ουρλιάξω γιατί αισθάνομαι ότι κανείς δεν καταλαβαίνει πώς αισθάνομαι. Φοβάμαι ότι αν ανοιχθώ θ’ απορριφθώ και θα αισθάνομαι ηλίθιος.

«Οι εθισμένοι μπορεί να αισθάνονται σαν να βρίσκονται σε μια ατελείωτη μάχη και αγώνα. Μπορούν να χάσουν κάθε ελπίδα ότι μπορεί να είναι ελεύθεροι. Κάνουν τεράστιες προσπάθειες για καταπολεμήσουν τις συνεχείς εμμονές και τους ψυχαναγκασμούς, μόνο και μόνο για να γλιστρήσουν και να πέσουν ξανά και ξανά. Βοήθεια και εκπαίδευση για το πώς να διαχειριστούν και να ασχοληθούν με το θέμα αυτό είναι πλέον διαθέσιμη για όσους επιθυμούν ν’ απαλλαγούν απ’ αυτή την ασθένεια»…

Βλέπουμε λοιπόν ότι σύσσωμη η επιστημονική κοινότητα κρούει των κώδωνα του κινδύνου γι’ αυτήν την νέα ασθένεια του εγκεφάλου που δημιουργείται απ’ την παρακολούθηση πορνογραφίας και είναι άκρως εθιστική και επικίνδυνη όσο και η χρήση κοκαΐνης! Το θέμα από μεταφυσικής πλευράς είναι πολύ πιό σοβαρό και με τρομακτικές προεκτάσεις σε όλα τα επίπεδα, από καταλήψεις ατόμων μέχρι τροφοδότηση και ενίσχυση υπερδιαστατικών όντων. Τα πλοκάμια της πορνογραφίας απλώνονται στα βάθη της ψυχής των ανθρώπων και τους απομυζούν από κάθε τί ανθρώπινο.

Ύστερα απ’ όλα τα παραπάνω γνωρίζουμε πλέον ότι η πορνογραφία είναι μια επιδημία που πλήττει την ανθρωπότητα και οφείλουμε να την εξαλείψουμε απ’ τις ζωές μας, όπως και κάθε εθισμό!

Συμπληρώνω το άρθρο με κάποια επίσημα στατιστικά στοιχεία που δείχνουν πώς η πορνογραφία έχει λάβει διαστάσεις επιδημίας:
Πορνογραφικοί Ιστότοποι: 4.2 εκατομμύρια (12% των συνολικών ιστότοπων)
Πορνογραφικές Ιστοσελίδες: 420 εκατομμύρια
Καθημερινές πορνογραφικές αναζητήσεις μέσω μηχανών αναζήτησης: 68 εκατομμύρια (25% των συνολικών αναζητήσεων)
Διαδικτυακοί χρήστες που βλέπουν πορνό: 42.7%
Παγκόσμιοι επισκέπτες σε πορνογραφικούς ιστότοπους: 72 εκατομμύρια μηνιαίως
Τα παραπάνω νούμερα είναι ενδεικτικά μιας και καθημερινά προστίθενται νέοι ιστότοποι πορνογραφικού  περιεχομένου και όλο και περισσότεροι χρήστες πέφτουν στα δίχτυα τους…
…και μόνο αυτά τα στοιχεία φτάνουν για να καταλάβουμε πόσο σοβαρό είναι το ζήτημα της πορνογραφίας και τί διαστάσεις έχει λάβει…

http://www.terrapapers.com