Γιατί διαλέγεις λάθος άνδρες;

Οι περισσότερες έχουμε περάσει τη φάση του να επιλέγουμε εντελώς ακατάλληλους συντρόφους… Αλλά γιατί κάποιες δεν μπορούμε να ξεπεράσουμε ποτέ αυτή τη φάση;
Συνεργάστηκε η Αθανασία Σκαρβελάκη, Ψυχολόγος, MSc, μέλος του Πανελλήνιου Ψυχολογικού Συλλόγου.

«Αυτοί οι άντρες”, τονίζει η Αθανασία Σκαρβελάκη, ψυχολόγος, «μπορεί να είναι συναισθηματικά μη διαθέσιμοι, να έχουν διαφορετικό σύστημα αξιών ή διαφορετικές ανάγκες από εσένα».

Να τι πρέπει να προσέχεις:

Φοβάσαι μήπως μείνεις μόνη;

Η Αμαλία, 30 ετών, έχει βγει με αρκετούς άνδρες: κάποιους έχει γνωρίσει σε μπαρ, κάποιους στο γραφείο ή, το πιο συχνό, από κοινούς γνωστούς. Όμως, πάντα είναι δυστυχισμένη με την κατάσταση της ερωτικής της ζωής. Μάλιστα, πηγαίνει από τη μια καταστροφική σχέση στην άλλη και συνήθως κάθε σχέση έχει παρόμοια πορεία με την προηγούμενη. «Εγώ φταίω;» αναρωτιέται συχνά.
Φταίνε κυρίως οι επιλογές της. Από εμφανώς ακατάλληλους άνδρες, μέχρι άνδρες που ζουν σε άλλη πόλη, βγαίνει με όποιον της το ζητήσει, χωρίς να έχει αποφασίσει, έπειτα από τόσο καιρό στον ερωτικό στίβο, κατ’ αρχάς τι ψάχνει για να ξέρει και αν είναι ιδανικό όταν το βρει. Ακόμη χειρότερα, δεν έχει καν αποφασίσει και κατασταλάξει σε κάποια πράγματα που δεν της ταιριάζουν με τίποτα. «Απλώς δε θέλω να είμαι μόνη μου» λέει συχνά. «Προτιμώ να είμαι σε κάποια σχέση, όποια κι αν είναι, παρά να μην έχω καθόλου σχέση» παραδέχεται. Και δεν είναι η μόνη. Είναι απλώς μία από τις πολλές σύγχρονες γυναίκες που είναι δυστυχείς όταν είναι μόνες. Γιατί;
Ίσως φταίει το παρελθόν σου.  Η ειδικός λέει ότι ενδεχομένως υπάρχουν άλυτα ζητήματα εγκατάλειψης, που έχουν τις ρίζες τους στην παιδική ηλικία. «Χωρισμένοι γονείς ή έλλειψη ενός όταν ήταν μικρή – αυτό θα εξηγούσε γιατί φοβάται να μείνει μόνη». Οι δυσκολίες στην κοινωνικοποίηση ή η έλλειψη κοινωνικών ικανοτήτων, η έλλειψη αυτοπεποίθησης με άλλους ανθρώπους ή ένα περιορισμένο κοινωνικό δίκτυο υποστήριξης, και, άρα, μια ανάγκη προσκόλλησης σε μια σχέση πάση θυσία, μπορεί επίσης να κρύβονται πίσω από τις γυναίκες που βγαίνουν ραντεβού κατά συρροή –χωρίς να είναι πολύ επιλεκτικές.

Σε πιέζει η κοινωνία;

Η κοινωνική πίεση μπορεί να αποτελεί έναν άλλο παράγοντα. Αν και η κοινωνία είναι πιο ανεκτική τώρα απέναντι στις γυναίκες που παντρεύονται αργότερα ή και καθόλου, φέρουμε ακόμα ετικέτες όπως «γεροντοκόρη» ή «μεγαλοκοπέλα» όταν είμαστε ανύπαντρες και ανεξάρτητες ενήλικες (όχι τόσο σέξι από το αιώνιο και μάλλον κολακευτικό «εργένης» για τους άνδρες). Για να μην αναφέρουμε τους συγγενείς που γκρινιάζουν και θέλουν να μάθουν γιατί δεν έχουμε παντρευτεί ακόμα και πότε θα βρούμε «ένα καλό παιδί να νοικοκυρευτούμε». Εκτός από την τεράστια διασκέδαση και την ανεξαρτησία που απολαμβάνουν οι ελεύθερες γυναίκες, ένας καλός άνδρας είναι πράγματι δύσκολο να βρεθεί. Όμως, η κοινωνία μάς κάνει να νιώθουμε αποτυχημένες αν αφιερώνουμε χρόνο στην αναζήτηση ή αν τελικά επιλέξουμε την εργένικη ζωή από την έγγαμη.
Όχι μόνο η κοινωνία δεν είναι ανεκτική απέναντι στις εργένισσες, αλλά επιπλέον εξιδανικεύει με μη ρεαλιστικό τρόπο την ίδια την ιδέα της συντροφικότητας. «Ο παροιμιώδης ιππότης με το λευκό άλογο, η ιδέα μιας αδελφής ψυχής, ο Ένας, ο Σωστός, είναι όνειρα από τα οποία οι γυναίκες πρέπει να ξυπνήσουν!», επισημαίνει η ειδικός και προσθέτει: «Αυτή η εξιδανικευμένη εκδοχή της πραγματικής ζωής και η εικόνα ενός παραμυθένιου γάμου είναι μια ιδέα που παρουσιάζεται σε πολλά μικρά κορίτσια μέσω των λαϊκών μέσων επικοινωνίας, των γάμων διασήμων και ακόμη μέσω την συνομιλήκων τους.
Αυτό μπορεί να διαστρεβλώσει τις ιδέες που έχει μια γυναίκα σχετικά με το τι είναι μια κανονική, υγιής σχέση. Επίσης, δίνεται ελάχιστη προσοχή στα πραγματικά ζητήματα των οικονομικών, του γονεϊκού ρόλου, των αξιών, του τρόπου ζωής, των τρόπων επικοινωνίας και ούτω καθεξής». Αυτό δημιουργεί πολύ ασταθή θεμέλια σε ένα γάμο. Συχνά αυτά τα ζητήματα δεν αντιμετωπίζονται πριν από το γάμο και κάποια στιγμή τα ζευγάρια διαπιστώνουν ότι διαφέρουν θεμελιακά και δεν μπορούν να βρουν κοινό έδαφος.

Αυτό ξέρεις, αυτό εμπιστεύεσαι;

Για τις γυναίκες που έχουν συνηθίσει στις σχέσεις που δεν τις ικανοποιούν, η επιλογή του ενός λάθος συντρόφου μετά τον άλλο φαίνεται σωστή επειδή είναι οικεία. Κι αυτό γιατί πάντα έτσι ήταν. Σε αυτό το γενικό πλαίσιο, βρίσκει εφαρμογή το ρητό που λέει ότι οι γυναίκες διαλέγουν συζύγους που μοιάζουν στους πατεράδες τους.
«Μπορείς να το παρομοιάσεις με το χορό» λέει η ειδικός. Έχεις συνηθίσει σε ένα είδος παρτενέρ, ξέρεις τα βήματά σου και αυτά που θα κάνει ο παρτενέρ σου. Έτσι, ψάχνεις κάποιον που να χωρά σε αυτό το καλούπι, κάποιον που να μπορεί να μπει σε αυτή τη θέση και να σε οδηγήσει με τον ίδιο τρόπο που ξέρεις κι έχεις συνηθίσει. «Όμως», η ειδικός προειδοποιεί, «δεν είναι απαραιτήτως υγιές και δεν μπορείς να το δεις μέχρι να συνειδητοποιήσεις αυτόν το ρόλο και να μπορέσεις να μάθεις εναλλακτικά, πιο υγιή βήματα χορού». Το ίδιο μπορεί να ειπωθεί για τους άνδρες που επιλέγουν συζύγους που μοιάζουν στις μητέρες τους.
Η εξαρτημένη ή προγραμματισμένη αντίδραση είναι εξαιρετικά ισχυρός παράγοντας στον καθορισμό της προσέγγισής μας ως προς τις σχέσεις. «Γι’ αυτό η “προοπτική του παιδιού μέσα μας” που χρησιμοποιείται στην ψυχοθεραπεία είναι τόσο σημαντική. Πρέπει να καταλάβεις την αρχική αιτία της συμπεριφοράς λόγω της οποίας αναζητάς συγκεκριμένους τύπους ανδρών και να την αντιμετωπίσεις με ενήλικη επίγνωση» σημειώνει η Αθανασία Σκαρβελάκη.

Μήπως χρειάζεσαι τσεκ απ αυτοεκτίμησης;

Η αυτοεκτίμηση είναι εξαιρετικά συχνά στην καρδιά των μη ικανοποιητικών και βάναυσων σχέσεων. «Σε πολλές περιπτώσεις, οι πρώιμες αρνητικές εμπειρίες στις σχέσεις συχνά εγείρουν ζητήματα αυτοεκτίμησης» επιβεβαιώνει η ειδικός. Αυτό μας κάνει ευάλωτες σε μελλοντικές καταστροφικές σχέσεις.
«Το μοτίβο είναι κοινό», εξηγεί η ειδικός. «Συνήθως κάποιος επικριτικός και αρνητικός γονέας που σε κάνει να πιστεύεις ότι δεν μπορείς να κάνεις τίποτα σωστά και ό,τι δεν είσαι αρκετά καλή. Έτσι οι γυναίκες αυτές συνήθως έλκονται από άνδρες που παρουσιάζουν παρόμοια προβληματικά χαρακτηριστικά»
Ουσιαστικά, πρέπει να αναπτύξεις μια σχέση με τον εαυτό σου βασισμένη στη συγχώρεση, την αποδοχή και τη στοργή. «Πολλές νέες γυναίκες είναι απίστευτα επικριτικές προς τον εαυτό τους, συχνά αποδεχόμενες την άποψη του «επικριτικού γονέα». Δεν πιστεύουν πως κάποιος θα ήθελε να είναι μαζί τους και νιώθουν ότι πρέπει να βάλουν μια μάσκα, φοβούμενες ότι αν δείξουν το τρωτό τους σημείο θα απορριφθούν για άλλη μια φορά.
Έτσι, ανεχόμαστε τη βάναυση συμπεριφορά – συχνά νιώθουμε υπεύθυνες γι’ αυτήν ή ότι την αξίζουμε. Αυτό οδηγεί σε έναν κύκλο κακοποίησης που διαβρώνει περαιτέρω τον αυτοσεβασμό μας. «Το πρώτο βήμα είναι να εντοπίσεις αυτό τον κύκλο και σταδιακά να αμφισβητήσεις κάποιες από τις κατοχυρωμένες πεποιθήσεις για τον εαυτό σου ως “ανάξια αγάπης” λέει η ειδικός

Τα Top 10 λάθη που κάνουν οι ελεύθερες γυναίκες

1. Βγαίνεις με κάποιον για επιφανειακούς λόγους, όπως η ομορφιά ή τα λεφτά.

2. Παίρνεις γρήγορα απόφαση να δεσμευτείς με κάποιον πριν να τον γνωρίσεις καλά.

3. Ξοδεύεις χρόνο σε λιγότερο σημαντικά πράγματα, όπως οι αγορές, το πού θα πάρεις σπίτι και πού θα δουλέψεις, αντί για την αναζήτηση του συντρόφου της ζωής σου και πιθανού πατέρα των παιδιών σου.

4. Εστιάζεις την προσωπική σου ζωή απόλυτα γύρω από τη σχέση σου, αφήνοντας σε δεύτερη μοίρα το δικό σου δίκτυο φίλων και αγαπημένων.

5. Αποφεύγεις να εκτίθεσαι σε άλλες, πιο βιώσιμες προοπτικές πολύ νωρίς σε μια σχέση.

6. Μένεις σε μια κακή σχέση πολύ περισσότερο απ’ όσο πρέπει αγνοώντας τα προειδοποιητικά σημάδια.

7. Συμβιβάζεις την καριέρα και τους προσωπικούς στόχους για τη διευκόλυνση του συντρόφου σου.

8. Προσπαθείς να τον αλλάξεις.

9. Σε πιάνει ο πανικός του «Εγώ πότε θα γίνω μάνα;» ή του «Θα είμαι πάντα μόνη μου» και συμβιβάζεσαι με πολύ λιγότερα απ’ ό,τι αξίζεις απέναντι στο σύντροφό σου.

10.  Χάνεις την αίσθηση της ανεξαρτησίας και αυτοεκτίμησης.