Αυτοϊκανοποίηση. Σωστό η λάθος;

Είναι αλήθεια ότι υπάρχει αυνανισμός στην ενήλικη ζωή, τόσο του άντρα όσο και της γυναίκας. Και ενώ είναι γεγονός ότι υπάρχει περισσότερη σεξουαλική ελευθερία και μεγαλύτερη απελευθέρωση στη σχέση των δύο φύλων, έχουμε αύξηση της αυνανιστικής έκφρασης στον ενήλικα. Όμως, δεν φαίνεται να είναι παράξενο.

Οι μελέτες, σε παγκόσμια βάση, που αναφέρονται στη σεξουαλική συμπεριφορά του ανθρώπου δείχνουν ότι η συνήθεια, η τάση και ο τρόπος του σεξουαλικού μοντέλου στον ενήλικο περικλείει και τον αυνανισμό. Πριν από δέκα χρόνια στην Αμερική μια μελέτη έδειξε ότι σχεδόν ο ένας στους δύο παντρεμένους άντρες αυνανίζεται κατά περιόδους στη σεξουαλική του ζωή.

Ο αυνανισμός είναι απολύτως φυσιολογικός στην εφηβική περίοδο. Και μέσα από τον αυνανισμό ο έφηβος προετοιμάζεται για τη σεξουαλική του διεκδίκηση και συντροφικότητα. Έτσι λοιπόν, κλείνοντας την εφηβεία του, αρχίζει να φτιάχνει σχέσεις ή να εκφράζεται σεξουαλικά από κάποια γυναίκα (ακόμα και κοινή). Πρέπει να αρχίζει να απομακρύνεται από την έννοια του αυνανισμού και να αναζητά τη γυναικεία γνωριμία, τη σεξουαλική επαφή και το δικό του ηδονικό μοίρασμα με το κορμί ενός άλλου συντρόφου. Και φυσικά, αυτό ισχύει και για τα δύο φύλα.

Η παράταση του αυνανισμού μέσα στην ενήλικη ζωή είναι απομόνωση. Εκφράζει την ανασφάλεια, την έλλειψη διεκδίκησης του ατόμου, το φόβο και τη δειλία της γνωριμίας που οφείλει ο άνθρωπος να αναπτύσσει συνεχώς μέσα στη ζωή που διέρχεται.

Γι’ αυτό λέμε ότι από μικρή ηλικία πρέπει να μάθουμε στο παιδί την κοινωνικοποίηση. Ώστε να βγει από το κέλυφος της εφηβικής ανάπτυξης, να μπορεί να λέει ‘ενδιαφέρομαι για σένα, θέλω να γνωριστούμε καλύτερα’, να έχει την ικανότητα να δείχνει τον ερωτισμό του, να προβάλλει τη σεξουαλική του εικόνα και να πιστεύει σ’ αυτήν. Όσο πιο ώριμα μεγαλώνει ο άνθρωπος μέσα στη δική του σεξουαλική ολοκλήρωση τόσο ο αυνανισμός φεύγει και ξεχνιέται μέσα από το σεξουαλικό άνοιγμα.

Φαίνεται, λοιπόν, ότι για τον άνδρα που δεν μπορεί να πιστέψει σε μια σχέση που μπορεί να φτιάξει, ο αυνανισμός είναι η λύση. Είναι το καταφύγιό του, που όμως σιγά σιγά γίνεται νεύρωση, επιθετικότητα, μειονεξία, αποφυγή και μελαγχολία. Ο αυνανιζόμενος όμως ενήλικος μπορεί να καταλάβει ότι εάν θελήσει να ξεφύγει από την αυνανιστική του απομόνωση, θα έχει την ικανότητα να λειτουργήσει φυσιολογικά μέσα από μια σύντροφο που θα βρει.

Χωρίς σύντροφο

Πολλοί άνδρες μένουν χωρίς σύντροφο σε κάποια φάση της ζωής τους. Δεν είναι κακό να αυνανιστούν, αλλά οφείλουν, όσο μπορούν πιο διεκδικητικά, να βρουν καινούργια επαφή και να αναπτύξουν άλλη σχέση. Είμαι εναντίον του μοναχικού ενήλικου. Ακόμα και η κοινή γυναίκα είναι μια καλή συντροφιά σ’ αυτόν που θα θελήσει μόνος του να αυνανιστεί.

Πόσο όμως μπορεί να βλάψει ο αυνανισμός τον ενήλικο; Ίσως σχεδόν καθόλου, εάν είναι μικρή η περίοδος που αυνανίζεται.

Και για τη γυναίκα θα έλεγα ότι δεν είναι κακό να αυνανίζεται σε κάποια περίοδο της ζωής της, αλλά να φροντίζει να έχει έναν ερωτικό σύντροφο και να επιδιώκει, ύστερα από κάποια απογοήτευση μιας σχέσης που πέρασε, να αναζητά μια άλλη.

Ο αυνανισμός στη γυναίκα, που λειτουργεί σχεδόν κλειτοριδικά με οργασμική κορύφωση, δεν πρέπει να την κάνει να αισθάνεται άσχημα, αλλά να ζητάει από το σύντροφο-άντρα της να την ερεθίζει εκείνος στην κλειτορίδα της. Γιατί πολλές φορές η γυναίκα μέσα από την αυνανιστική της κορύφωση στην κλειτορίδα δεν ικανοποιείται στην ερωτική πράξη χωρίς την κλειτοριδική συμμετοχή.

Γι’ αυτό, άλλωστε, έχουμε αρκετό ποσοστό παντρεμένων γυναικών που αυνανίζονται κλειτοριδικά και κορυφώνουν κρυφά από τον άντρα τους. Ή ακόμη, μαρτυρίες γυναικών που αυνανίζονται κρυφά στο κρεβάτι ή το μπάνιο και όταν ακόμα ο άντρας τους είναι στο σπίτι.

Δεν θέλω να ενοχοποιήσω ούτε τους μεν ούτε τους δε. Θέλω να τους προβληματίσω και να τους ρωτήσω γιατί; Πόσο διαφορετικοί θα ήταν ο ένας με τον άλλον εάν ελεύθερα μιλούσαν μεταξύ τους, εάν μαζί έπαιζαν αυνανιστικά και χαίρονταν τους οργασμούς τους ο ένας δίπλα στον άλλον. Πολλές φορές ακούω να μου λένε ‘Αυνανίζομαι γιατί όταν έχω διάθεση λείπει η γυναίκα μου, που είναι πολυάσχολη και πάντα κουρασμένη…’ ή ακόμα ακούω: ‘Δεν με χαϊδεύει αρκετά, έτσι πάντα βιαστικός και γρήγορος. Κοιτάει μόνο πώς θα ικανοποιηθεί αυτός…’.

Υπάρχουν αρκετές ψυχολογικές καταστάσεις που οδηγούν στην πράξη του αυνανισμού σαν καταναγκαστική λειτουργία. Σαν να ‘πρέπει να γίνει’. Μιλάμε για νευρώσεις όπου ο νεαρός άντρας εγκλωβίζεται μέσα στην αυνανιστική πράξη, που την εκτελεί πολλές φορές μηχανικά και επιθετικά, με αυτοκαταστροφική διάθεση και με αμφισβήτηση της ίδιας της σεξουαλικότητάς του (π.χ., φόβος μήκους πέους). Είναι καταστάσεις παθολογικές, που χρειάζονται ακόμα ίσως και ψυχιατρική, με φαρμακευτική κάλυψη, βοήθεια.

 

iatronet