Αληθινή ιστορία. Η «θεραπεία» του διαβήτη μου, βήμα βήμα! 1ο μέρος

Αληθινή ιστορία. Η «θεραπεία» του  διαβήτη μου, βήμα βήμα!

Πιστεύω ακράδαντα, ότι κάθε ασθένεια είναι ένα δώρο. Εγώ έχω διαβήτη εδώ και 7 χρόνια. Από τότε που προτωεκδηλώθηκε η πάθηση μου, κατάλαβα, ότι η σκέψη που θρέφει τη λειτουργία κάθε οργάνου μας, είναι ο μοχλός της υγείας μας. Είναι μια δική μου πεποίθηση που από ότι βλέπω επιβεβαιώνεται και από τις επιστημονικές έρευνες. Όταν λοιπόν πρώτο εκδηλώθηκε η ασθένεια μου, η δική μου σκέψη ήταν αρκετά μπερδεμένη ώστε τελικά να απορρυθμίσει την λειτουργία του παγκρέατος το οποίο ως γνωστόν, είναι υπεύθυνο για το ζάχαρο μας.

Τελευταία αποφάσισα να δω το πρόβλημα μου ολιστικά. Απευθύνθηκα σε έναν ομοιοπαθητικό γιατρό, που συνδυάζει επίσης και τις εξής τρείς ειδικότητες. Παθολογίας, ρεφλεξιολογίας και ψυχολογίας. Οι σπουδές του έχουν γίνει σε πανεπιστήμιο της Σουηδίας, είναι έγκριτος γιατρός και μόλις χθες έκανα την πρώτη συνεδρία μαζί του. Πιστεύω ότι θα με θεραπεύσει και αποφάσισα να το μοιραστώ μαζί σας. Αν όμως και πάλι δεν καταλήξουμε σε οριστική ρύθμιση, θα το αντιμετωπίσω ψύχραιμα. Όμως σας δίνω τον λόγο μου ότι θα θεραπεύσω τον διαβήτη μου μαζί σας. Ποτέ δεν πρέπει να ξεκινάμε μια μάχη για να χάσουμε. Έτσι δεν είναι; Από σήμερα  θα σας περιγράφω την πορεία κάθε συνεδρίας καθώς και την ψυχική μου ανταπόκριση  στα ερεθίσματα που δέχομαι από τον γιατρό μου. Σκοπός μου είναι να καταφέρω να διαφωτίσω  όσους έχουν απορίες γύρω από την ρεφλεξιολογία και την ομοιοπαθητική με μια θεραπευτική εμπειρία στην πράξη, που θα την μοιραστούμε από κοινού..

Συνεδρία 1^η

^{Πως αισθάνομαι έξω από την πόρτα του ιατρείου.}

Καμία ταραχή. Παλιά όταν πήγαινα σε ένα γιατρό για να βρω τρόπο και λύση να ρυθμιστώ, περίμενα την συνάντηση με τον γιατρό μου σαν διψασμένη. Τώρα τίποτα. Και αν δεν επέμεναν οι δικοί μου άνθρωποι, δεν θα πήγαινα να θεραπευτώ. Θεωρώ τον εαυτό μου κατά μια έννοια θεραπευμένο. Ποιός ξέρει άλλωστε την αιτία του θανάτου του; Μπορεί να έχω ζάχαρο και τελικά να πεθάνω από απότομη πτώση του ασανσέρ. Ή επειδή έπεσε στο κεφάλι μου μια γλάστρα. Μια φορά ένας γιατρός με μάλωνε για το αυξημένο ζάχαρο. Κουνούσε το δάχτυλο και μου έλεγε θα κάνεις αυτό, αυτό και εκείνο. Μάταια του εξηγούσα ότι έκανα τα πάντα όπως ακριβώς  μου τα έλεγε. Ότι ήμουν πιστός στρατιώτης και αποδέχτηκα αμέσως και σχεδόν θρησκευτικά την αυθεντία του. Τίποτα. Εκείνος δεν με άκουγε. Βρισκόταν σε διδακτικό παραλήρημα. Με αντιμετώπιζε σαν πάγκρεας και όχι σαν ένα ζευγάρι μάτια που έριχνε πάνω του το πιο αγωνιώδες βλέμμα. Το ίδιο φαίνεται έκανε και με τον εαυτό του αφού τελικά, λίγο αργότερα, νόσησε και ο ίδιος από  διαβήτη και δυστυχώς μέσα σε τέσσερα χρόνια έπαθε έμφραγμα. Εγώ  (όπως και πολλοί άλλοι σαν και μένα) την «πήδηξα». Όχι βέβαια ότι χάρηκα γι αυτό που έπαθε ο άνθρωπος. Κάθε άλλο. Έχω 7 και  δεν έχω πάθει ακόμη καμιά επιπλοκή. Μπορεί να φανεί αστείο αλλά νομίζω ότι γι αυτό ευθύνεται μια ελεγχόμενη αφασία που απέκτησα. Μια φορά ένας γιατρός μου έδωσε μια σοφή συμβουλή: Ποτέ δεν θα αγχώνεσαι. Ούτε αν έχεις ψηλό ζάχαρο ούτε αν έχεις χαμηλό. Και πράγματι με κούρασε τόσο πολύ, ο έλεγχος του που αποφάσισα να μην εξαρτάται όλη  η μέρα μου από το τι τιμή θα δείξει το σακχαρόμετρο. Αλλιώς γεμίζω άγχος. Ένας ακόμη λόγος της καλής μου κατάστασης, όπως δείχνουν οι γενικότερες εξετάσεις μου, είναι κατά τη γνώμη μου, η υγιεινή διατροφή που ακολουθώ. Είναι το μόνο που μπορώ να ελέγξω γιατί το ζάχαρο μου είναι δύσκολο και απρόβλεπτο. Είδωμεν βέβαια μην κάνω και τον μάγκα. Πάντως ξαναγυρνάω στο αρχικό ζητούμενο. Κανείς δεν ξέρει τι του ξημερώνει και από τι.

ΑΥΛΑΙΑ ΑΝΟΙΓΕΙ. Φάση πρώτη.

Ο γιατρός, ζητάει τα πόδια μου για να εξετάσει τις περιοχές που συνδέονται με τα υπόλοιπα όργανα του σώματος μου και να δει την γενικότερη κατάσταση της υγείας μου.

Ακολουθεί αμηχανία (μα θα ψάχνει τα πόδια μου; Ντρέπομαι λίγο) Με πατάει στις πατούσες.

-Γιατρός: Πονάς εδώ;

Σκέφτομαι: Με κοροϊδεύει; Έχω τραβήξει πόνο εγώ με τις κετοοξεώσεις!

-Εγώ: Πάτα πάτα γιατρέ μην φοβάσαι.

Πατάει ελαφρά και πετάγομαι επάνω. Είναι πόνος! Αληθινός πόνος. Απροειδοποίητος απρόβλεπτος πόνος. Όχι απ αυτούς που σου τρυπάνε μια φλέβα με βελόνα. Όχι οξύς ιατρικός κλινικός πόνος. Αλλά έντονος. Επίμονος. Όταν σε αφήνει το χέρι του γιατρού είναι σαν να μην σε έπιασε ποτέ. Όταν όμως σε πιέζει, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι πονάς. Και είναι αστείο να σου ρχεται τέτοιος πόνος από ένα μικρό σημείο δίπλα σε μια φτέρνα. Τώρα το χέρι του γιατρού που ανιχνεύει, βρίσκεται περίπου στην άκρη της καμάρας του δεξιού μου ποδιού. Μου λέει ότι εδώ που πίεσε, είναι το πάγκρεας.

-        Εγώ: Γι αυτό πονάω εκεί πολύ συχνά γιατρέ; Ειδικά όταν κουράζομαι. Και εγώ νόμιζα ότι φταίνε τα αθλητικά μου παπούτσια.

-        Γιατρός: όχι δεν ευθύνονται τα παπούτσια σου.  Έχεις πρόβλημα με το συκώτι σου μου λέει. Τώρα θα σε πιέσω έντονα και θα πονάς. Να ξέρεις ότι σε πιέζω στο σημείο του παγκρέατος. Θέλω να δω πόσο μπορεί να ενεργοποιηθεί μετά από πίεση.  Όταν πας σπίτι θέλω να μου πεις αν είχες πολύ ψηλό ζάχαρο ή πεσμένο. Παίζει ρόλο να μου πεις την τιμή που θα προκύψει ακριβώς. Έχει άμεση σχέση με την θεραπεία που θα ακολουθήσουμε.

Του δίνω τον λόγο μου αμέσως.

-        Γιατρός: Εδώ πονάς; (συνεχίζει τις πιέσεις στις πατούσες μου)

-Εγώ: Ναι ναι.

-Γιατρός: Εδώ είναι ο συναισθηματικός σου κόσμος. Είσαι σε ταραχή. Δεν είναι ισορροπημένος. (Με το μυαλό μου σκανάρω όλες μου τις έννοιες. Αν δεν είχα ταραγμένο κόμο με τόσα προβλήματα που έχω θα ήμουν νεκρή σκέφτομαι)

Στη συνέχεια, με πατάει σε ένα σημείο της πατούσας του αριστερού ποδιού. Τρελαίνομαι στο γέλιο. Ξέφρενο γέλιο. Όμως όχι ηθελημένο. Εντελώς αντανακλαστικό. Μου κάνει τρομερή αίσθηση ότι δεν μπορώ να διαχειριστώ τον εαυτό μου και εκτίθεμαι. Σαν να μου έριξαν σκόνη γέλιου. Αμέσως μετά με πατάει κάπου δίπλα και μου έρχεται κλάμα. Ένα αντανακλαστικό λυτρωτικό κλάμα που το χω τόση ανάγκη! Σαν να γεννήθηκα για να κλαίω! Τι μου κάνεις γιατρέ μου; Τι είναι αυτό; Αιφνιδιάστηκα για τα καλά. Θέλω να κλάψω. Σκέφτομαι: Μακάρι να ήξερα όλα αυτά τα κολπάκια. Έχω κατά νου πολλούς που θα ήθελα να τους υποβάλλω στο μαρτύριο του γέλιου και του κλάματος.

Ο γιατρός καταλαβαίνει την αμηχανία μου και λέει

-Κλάψε έρχονται πολλοί εδώ και κλαίνε. Αφήνονται.

-Εγώ δεν πρόκειται να κλάψω του λέω θυμωμένα. (Είμαι φυσικά αποφασισμένη να μην κλάψω. Ποτέ δεν θα το επέτρεπα να αφήσω την αδυναμία μου να εκδηλωθεί. Για να σταματήσω τα δάκρυα που μου έρχονται έτοιμα να αναβλύσουν του λέω ξανά αμέσως, απότομα και κοφτά. )

-Εγώ δεν θα κλάψω.

-Γιατρός: Γιατί θέλεις να έχεις τον έλεγχο. Δεν αφήνεσαι ποτέ. Θες να ελέγχεις τους ανθρώπους γύρω σου και το περιβάλλον σου. Δεν του έχεις εμπιστοσύνη.

-Εγώ: Δεν είναι αυτό γιατρέ. Είμαι επιφυλακτική το παραδέχομαι αλλά όχι καχύποπτη. Περιμένω να δω πάντα τι μου επιφυλάσσει κάθε άνθρωπος. Ξέρεις είναι πάρα πολλοί αυτοί, που τον καλό τον βλέπουν χαζό. Και επειδή είμαι καλή και το ξέρω -όπως γνωρίζω ότι έχω όλα μου τα δόντια, σαν κάτι φυσικό και όχι για να το παινευτώ-, δεν τους επιτρέπω να με εκμεταλλεύονται ως χαζή.

Κουνάει το κεφάλι του και μου απαντά πως καταλαβαίνει. Μου αρέσει αυτός ο γιατρός. Βλέπω ότι σιγά σιγά κατακτά την εμπιστοσύνη μου. Θα μπορούσε να με αποπάρει. Να με κριτικάρει. Αντίθετα αυτός είναι απλός. Απλούστατος. Δεν παριστάνει τον Θεό. Δεν στέκεται πίσω από την λευκή θολούρα  της ιατρικής του μπλούζας . Για την ακρίβεια, δεν φορά καν ιατρική μπλούζα. Δεν μιλάω με την στολή του, αλλά με αυτόν τον ίδιο. Επίσης, δεν στέκεται απέναντι μου σαν τον σοφό και αλάθητο Βούδα. Είναι τόσο απλός που γίνεται σχεδόν λαϊκός. Σαν και μένα. Νιώθω ότι βρισκόμαστε στο ίδιο μήκος κύματος. Καταλαβαίνω ότι τον συμπαθώ απόλυτα. Και έτσι αμέσως αποφασίζω να τον εμπιστευτώ.

Πατάει αλλού και μου λέει ότι χρειάζομαι επειγόντως γυαλιά γιατί η όραση μου είναι κουρασμένη. Ειδικά στο δεξί μου μάτι που εκτός από μυωπία έχει και θέμα αστιγματισμού. Αυτό το γνωρίζω. Δεν πέρασαν δύο εβδομάδες από τις τελευταίες οφθαλμολογικές μου εξετάσεις σε νοσοκομείο. Είναι έτσι ακριβώς όπως τα λέει.

Βρίσκει σε άλλο σημείο του ποδιού ότι έχω πρόβλημα με το αυχενικό μου.

-Σοβαρά γιατρέ; ρωτώ έκπληκτη! Αυτό ήταν κάτι που δεν το περίμενα. Νόμιζα ότι δεν είχα τέτοιο πρόβλημα.

Συμφωνεί ότι δεν το κατάλαβα. Λέει ότι υπάρχουν δύο είδη αυχενικού. Το δύσκολο και το ευκολότερο. Εσύ έχεις από το ευκολότερο. Το δύσκολο είναι αυτό που πονάει έντονα εδώ. Μου δείχνει στο ύψος του μετώπου. Στο ευκολότερο όμως, δεν υπάρχει συνήθως κάποια ένδειξη που μπορεί να σε κάνει να το σκεφτείς. Παρά μόνο ότι  αισθάνεσαι ίσως καμιά φορά, τα δάχτυλα του χεριού σου μουδιασμένα. Ειδικά το πρωί.

-Από αυτό είναι γιατρέ; ρωτώ έκπληκτη! Και είχα μεγάλη απορία χρόνια τώρα! Γιατί μερικές φορές σηκώνομαι το πρωί και ειδικά το μεγάλο δάχτυλο του δεξιού χεριού είναι μουδιασμένο! Καμιά φορά νόμιζα ότι όδευα προς εγκεφαλικό! Πάει και αυτή η απορία σκέφτομαι!

-Γιατρός: Έχεις πολύ αδύναμη γρήγορη μνήμη μου λέει κάποια στιγμή. Εντυπωσιακό συμπληρώνει! Πρέπει να διορθώσουμε το αυχενικό. Αυτό ευθύνεται για την ασθενική σου γρήγορη μνήμη.

-Εγώ: Τι είναι η ασθενική γρήγορη μνήμη γιατρέ;

-Γιατρός: Όταν αφήνεις ένα στυλό στο ψυγείο και μετά από 5 λεπτά το ψάχνεις για δυό ώρες μου απαντάει γελώντας.

-Εγώ: Α για αυτό χάνω συνέχεια τα κλειδιά μου. Και η κόρη μου βρίσκει την ευκαιρία και με κοροϊδεύει. Και τι μου λέει γιατρέ μου; Τι μου λέει; Κρίμα να μην μπορούμε να τα πάρουμε τηλέφωνο τα κλειδιά σου για να μας πουν μόνα τους σε πιο ακριβώς σημείο βρίσκονται!

-Γιατρός: Τα γόνατα σου μου λέει πονάνε. Γιατί έχεις τέτοιο πρόβλημα ενώ είσαι αδύνατη; Είσαι αδύνατη για να έχεις τέτοιο πρόβλημα μονολογεί απορροφημένος.

Στέκεται και με κοιτάει. Θέλω να αλλάξει συζήτηση. Μόλις βρήκαμε ένα μείον στο αδύνατο κορμί μου. Τελικά το καλλίγραμμο κορμί δεν είναι και τόσο καλλίγραμμο! Από έξω εμφάνιση και από μέσα γόνατα που τρίζουν. Γαμώτο δεν μου φτάνει το ζάχαρο είμαι και τρεμογονατού. Αχ ήρθε η ώρα το σώμα μου να μου αποκαλύψει τα μυστικά του! Το 42χρονο σαρκίο μου κρύβει μια γριά μέσα του. Μια υπερήλικη ταλαιπωρημένη που είναι έτοιμη να πάει…από πέσιμο.

-Γιατρός: Τα γόνατα σου πονάνε συχνά;  ρωτάει.

-Εγώ: Όχι γιατρέ μου του απαντάω ειλικρινά.

-Γιατρός: Τότε μου λέει ο μηρός σου.

-Εγώ: Ναι ναι του απαντώ βιαστικά και εντυπωσιασμένη Αλλά νόμιζα ότι είναι από τη μέση του απαντάω σαν μωροθάμαχτο.

-Γιατρός: Ναι από τη μέση είναι. Όμως η ευαισθησία στη μέση προκαλείται από το αυχενικό. Είναι πολλοί αυτοί που έρχονται εδώ νομίζοντας ότι έχουν πρόβλημα στη μέση αλλά τελικά ανακαλύπτουμε ότι φταίει το αυχενικό τους. Πρέπει να το λύσουμε αυτό το θέμα με το αυχενικό σου, μου απαντάει πάλι απορροφημένος και συνεχίζει τις μαλάξεις στις πατούσες μου που τώρα πια συνεργάζονται χωρίς να τραβιούνται. Λίγο αργότερα συμπληρώνει.

-Γιατρός: Πρέπει να ελέγξουμε και τη σπονδυλική σου στήλη. Μήπως είναι στραβή. Του απαντώ ότι έχω μια τέτοια υποψία.

Γιατρός: Το έντερο σου μου κάνει.

 -Εγώ:Τι το έντερο μου ρωτάω; (και νόμιζα ότι ο μόνος μου φόβος είναι να μην πάω από πέσιμο!)

-Γιατρός: Είναι κουρασμένο.

Την ξέρω την απάντηση. Του το λέω. Μου αρέσει να καθαρίζω τον οργανισμό μου με πράσινο τσάι. Ως γνωστόν οι γενναίες δόσεις που πίνω εγώ, έχουν την τάση να καθαρίζουν τον οργανισμό.

-Μην το κάνεις αυτό μου λέει σοβαρά. Κάνεις ότι κάνουν μερικά μοντέλα. Κάποια μοντέλα, συνηθίζουν όταν τρώνε γλυκά την μια μέρα, την επόμενη να καθαρίζουν τον οργανισμό τους με πράσινο τσάι. Αδρανοποιείται όμως έτσι με τον καιρό η ικανότητα του εντέρου για φυσιολογικές συσπάσεις. Στο έντερο μας βρίσκεται όλη η ψυχή του ανθρώπου. Ότι συμβαίνει στην ψυχή, χτυπάει στην κοιλιά. Το έντερο είναι ο καθρέφτης μας. Θα το σταματήσεις. Θα πίνεις μια φορά την εβδομάδα ή μια φορά στις δεκαπέντε ημέρες.

Σκέφτομαι ότι με παραλήρησε με τα μοντέλα. Το εντεράκι μου μοιάζει με εκείνα των μοντέλων! Τώρα μπορώ να το διαχειριστώ ψυχολογικά καλύτερα το θέμα. Επιπλέον όμως σκέφτηκα ότι κάπως αλλιώς πρέπει να αντιμετωπίζω τώρα την υπνηλία του ζαχάρου. Το πράσινο τσάι μου δίνει δύναμη αλλά και τόση, τόση ενέργεια! είμαι πιο δυνατή από όλους. Αν ήμουν ο Ποπάυ το πράσινο τσάι θα ήταν το σπανάκι μου. Καταλήγω βέβαια, ότι πρέπει να ακολουθήσω τη συμβουλή του. Ξέρω ότι έχει δίκιο. Έχω ξεφύγει κατά πολύ από το μέτρο με το πράσινο τσάι. Λίγο αργότερα με ενημέρωσε ότι το πράσινο τσάι προκαλεί εθισμό..δυστυχώς. Όχι βέβαια σε αυτούς που το πίνουν με μέτρο. Οφείλω μάλιστα να παραδεχτώ, ότι και τώρα που γράφω, έχω βάλει μόλις την τέταρτη μεγάλη κούπα πράσινου τσαγιού. Θα το εξοβελίσω από το σπίτι που θα πάει;

..ας ξαναγυρίσουμε όμως στην συνεδρία………….

Καθώς ο γιατρός συνεχίζει να ψάχνει,, εντοπίζει το θέμα με τα πνευμόνια μου.

-Γιατρός: Οι πνεύμονες σου μου λέει σοβαρός. (Ωχ με τσάκωσε σκέφτομαι.) Είναι κουρασμένοι μου λέει συνεχίζοντας την διάγνωση. Ο αριστερός σου περισσότερο. Ο δεξής είναι σε πολύ κατάσταση καταλήγει. Ή έχει ταλαιπωρηθεί από το τσιγάρο η πιέζεται από δυσκολία στην αναπνοή. Με ανακάλυψε πάλι ο γιατρός. Συμφωνώ απόλυτα μαζί του! Καπνίζω αρειμανίως και όταν παθαίνω κρίσεις άγχους από γεγονότα που δεν μπορώ να διαχειριστώ, παθαίνω δύσπνοια. Πράγμα που συμβαίνει πολύ συχνά.

Στη συνέχεια, αποφασίσαμε να με μη με δει γυναικολογικά (μέσω της πατούσας μου πάντα) γιατί ήμουν αδιάθετη. Παρόλα αυτά ανακάλυψε ένα μικρό γυναικολογικό μυστικό μου και με άφησε κατάπληκτη!

Συνέχισε ακάθεκτος και αφοσιωμένος την ψηλάφηση. Έχω χαλαρώσει. Τώρα που λύθηκα ψυχολογικά, στην κυριολεξία απολαμβάνω αυτό που κάνουμε. Έχω την αίσθηση ότι χαρίζω ένα μοναδικό δώρο στον εαυτό μου.

-Γιατρός: Είσαι γεμάτη ενέργεια μου κάνει αφοσιωμένος στην αφή του. Σαν να διαβάζει μπροστά σε μια κόλα χαρτί. Πολύ ενέργεια! επαναλαμβάνει. Σταματάει τις μαλάξεις και με κοιτάει. Θα σε κάψει μου λέει σοβαρά. Πρέπει να φρενάρεις. Αν συνεχίσεις έτσι, θα βρεθείς κάποια μέρα ξαπλωμένη στο κρεβάτι αδύναμη και εξαντλημένη κάτι τέτοιο δεν το θέλεις. Η μαγκιά είναι είναι ο άνθρωπος να πεθαίνει υγιής. Βλέπεις κάποιους υπέροχους υπερήλικους που περπατάνε στεντόρειοι και ευθυτενείς παρά τα 80 τους χρόνια; Έχουν ένα μυαλό κοφτερό και αξιόλογη αντοχή για να ανταπεξέλθουν στις απαιτήσεις της ζωής. Πρέπει να παραμείνεις δυνατή όσο και να γεράσεις. Όλοι μας πρέπει να ακολουθούμε την ίδια τακτική. Πρέπει να κάνουμε οικονομία στις δυνάμεις μας.

Ψάχνει πάλι και συνεχίζει

Γιατρός:-Και είσαι γενικά νευρικό άτομο. Έχεις εξάρσεις νεύρων που την στιγμή που σε πιάνουν είναι να μην βρεθεί κανείς μπροστά σου.

(Και πάλι έχει δίκιο. Με πιάνει μια γκρίνια και λέω, λέω, λέω ασταμάτητες δικαιολογίες. Χωρίς σταματημό. Γκρινιάζω κανονικά αλλά από μέσα μου….. δεν τολμώ να εκφράσω τα παράπονα μου στον γιατρό …αλλά αν μπορούσα θα του έλεγα: Έχω όμως δίκιο γιατρέ, ξέρεις τι μου κάνουν όλοι; Μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλά…

Τελικά όμως, αυτό όμως που  με έκανε και χάρηκα και αυτό που με εντυπωσίασε περισσότερο από όλα είναι όταν κατάλαβε αυτό:

Γιατρός:- Έχεις όμως πολύ θετική ενέργεια! Πάρα πολύ! Αυτό είναι το καλύτερο που μπορεί να βρει ένας θεραπευτής.

-Εγώ: Αλήθεια γιατρέ; Βλέπεις και κάτι τέτοιο; Το καταλαβαίνεις;

-Γιατρός: Φυσικά! Είναι ξεκάθαρη!

Του λέω ότι ο διαβήτης μου το έκανε αυτό. Ότι του χρωστάω ευγνωμοσύνη. Έχω ευγνωμοσύνη για την τύχη μου να ζω, να την παλεύω, να φρενάρω!

Στο καπάκι όμως ξαναθυμήθηκα ότι μου είπε πως είμαι γεμάτη αδιαχείριστη ενέργεια.

Σκέφτομαι: Αν με είχε γνωρίσει πριν το ζάχαρο! Ένα αγρίμι. Μία ημίτρελη που έτρεχε σαστισμένη χωρίς να ξέρει ποιος είναι ο στόχος της που πάει, ποια είναι και κυρίως ποια θέλει να γίνει. Το ζάχαρο με καθήλωσε. Με έβαλε κάτω. Με περιόρισε στο φαγητό, στις εξάρσεις, στις τρελές απαιτήσεις από την ζωή μου. Μου σταμάτησε τις κρίσεις πανικού που τις είχα σε αφθονία. Δεν είχα πλέον λόγο να έχω κρίσεις πανικού. Όταν έρχεται ο πραγματικός αληθινός λόγος να πανικοβληθείς παύεις να πανικοβάλλεσαι. Τρελό ε; Κι όμως αληθινό! Συνήθως ο πραγματικός φόβος του ανθρώπου είναι απλώς..ο φόβος του. Όταν ο φόβος για κάποια άτομα» επιτέλους» γίνεται πραγματικότητα» τότε σηκώνουν τα μανίκια να τον διαχειριστούν. Ο δρόμος προς την δική μου ωριμότητα ήταν ο διαβήτης. Γι αυτό του χρωστώ ευγνωμοσύνη.

Κλείσαμε τελικά την συνεδρία μας με τον γιατρό, με την υπόσχεση να τον πάρω τηλέφωνο την επόμενη ημέρα ώστε να τον ενημερώσω για την τιμή του ζαχάρου μου μετά από τις μαλάξεις του στο σημείο της πατούσας που συνδέεται με το πάγκρεας. Ανταλλάσουμε χαμόγελα εμπιστοσύνης και φεύγω. Στο σπίτι είδα ότι η τιμή του ζαχάρου ήταν χαμηλή. Όταν πήρα τηλέφωνο τον γιατρό μου να του το πω, μου είπε: εντάξει αλλά θα πρέπει να ξανακάνουμε την ίδια εξέταση βήμα βήμα ώστε να είμαστε βέβαιοι για το αποτέλεσμα εφόσον επαναληφθεί. Μέχρι τότε..ευχαριστώ που με διαβάσατε και ελπίζω να σας κατατόπισα σχετικά με την ρεφλεξιολογία στο αρχικό της στάδιο. Η συνέχεια στα επόμενα επεισόδια ή μάλλον στις επόμενες συνεδρίες….

Νεότερα την επόμενη εβδομάδα

Ζωή Κυροπούλου

Σημείωση: για να δείτε το δεύτερο επεισόδιο, κάντε κλικ στην Στήλη  Αληθινή Ιστορία ή στον παρακάτω σύνδεσμο..

Μέρος Δεύτερο

http://www.glikiazoi.gr/2012/06/01/%CE%91%CE%BB%CE%B7%CE%B8%CE%B9%CE%BD%CE%AE-%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%AF%CE%B1-%CE%97-%CE%B8%CE%B5%CF%81%CE%B1%CF%80%CE%B5%CE%AF%CE%B1-%CF%84%CE%BF/