Γιατί η ζωή είναι ωραία;

Έγκυρη ιατρική ενημέρωση για όλους!

Γιατί η ζωή είναι ωραία;

 

Γιατί η ζωή είναι ωραία; Πρώτα από όλα γιατί είναι δραματική. Πόσο ωραίο μπορεί να είναι κάτι που από την  στιγμή σε δημιουργεί, θέλει να σε αφανίσει; Να σε πεθάνει; Όλοι μας από την πρώτη μας ανάσα, είμαστε προορισμένοι στον θάνατο! Στη σήψη. Στον ολοκληρωτικό αφανισμό! Δεν θα μπορούσατε να φανταστείτε χειρότερη αρχή ως επιχείρημα για την εδραίωση του δόγματος ότι η ζωή είναι ωραία έτσι; ΧΑΧΑΧΑΧΑ κι όμως αυταπατάσθε! Αυτό είναι το ισχυρότερο και ειλικρινέστερο επιχείρημα! Αν δεν δώσουμε η ίδιοι την πιο δυναμική γροθιά στο φόβο μας πως θα τον ρίξουμε κάτω; Αν δεν ομολογήσουμε την τραγικότητα της ύπαρξης μας πως θα μετουσιώσουμε την τραγωδία σε ευτυχία; Με τι τρόπο θα ζήσουμε; Ναι είμαστε προορισμένοι να πεθάνουμε… αυτή είναι η μόνη κάθετη αλήθεια… Γι αυτό ως τότε ας ζήσουμε!!!!!! Ας χορτάσουμε ζωή!! Ας αγαπήσουμε. Γιατί δίνοντας ενέργεια, φωτογενή, ειλικρινή, καθαρή, ανθρώπινη ενέργεια, την εισπράττουμε πίσω διπλή και την επιστρέφουμε και πάλι για να μας δοθεί ξανά και ξανά. Αυτός είναι ο υπέροχος φωτογενής επαναληπτικός κύκλος της ευτυχίας.

 

Θα ήταν ωριαίο η ζωή να μοιάζει με την έναρξη ενός κλασικού παραμυθιού της   Walt Disney.

Σκηνή πρώτη: Ένα ροζ παράθυρο ανοίγει διάπλατα και τα μπλέ πουλάκια στροβιλίζονται σε έναν καταπράσινο αγρό. Τσίου τσίου η ευτυχία σαν παραμύθι σε κινούμενο σχέδιο. Και αν είσαι κορίτσι είσαι ξανθό και το παλικάρι σε αγαπάει. Και αν είσαι παλικάρι το άλογο πάντα σε υπακούει και ξέρεις να κρατάς το χαλινάρι. Αυτό είναι ευτυχία; Ο άντρας ο σίγουρος και η γυναίκα η μοιραία; Αυτό είναι απλά μια φαντασίωση! Η ευτυχία βρίσκεται στην έκπληξη όχι στις κοινότυπες φόρμες. Πχ να είσαι χρυσαυγίτης και να ερωτευτείς μια τσιγκάνα. Η να κάνεις ένα έγχρωμο παιδί και να ανακαλύψεις, πως αγαπάς όλα τα ανθρώπινα χρώματα με την ίδια δύναμη!

Η ανακάλυψη, η συνειδητοποίηση που συνήθως έχει αργούς χρόνους και προκαλείται μετά από ένα σοκ, αυτό είναι η ευτυχία. Η ανακάλυψη του άλλου σου εαυτού. Της πολύπλευρης προσωπικότητας σου. Στην αρχή το βιώνεις σαν προσωπική ήττα. Είναι τότε η στιγμή που μεγαλώνεις. Ωριμάζεις. Είναι η διαφορά της νεότητας από την ωριμότητα. Η νεότητα είναι ακλόνητη γεμάτη βεβαιότητες και θέσφατα. Τίποτα δεν διαταράσσει την σιγουριά μας όταν είμαστε νέοι ή άπειροι. Τα πιστεύω μας. Η ωρίμανση όμως έχει το μεγαλείο του σχετικού. Είναι η αποδοχή ότι τα πάντα μπορούν να συμβούν υπό προϋποθέσεις. Και οι προϋποθέσεις δεν είναι κάτι σχετικό και αφηρημένο. Οι προϋποθέσεις είσαι ΕΣΥ!

 

Αν προσέξεις γύρω σου προσεκτικά, μπορεί κάθε μέρα να βλέπεις την ευτυχία. Να σκοντάφτεις πάνω της και να μην το καταλαβαίνεις.

Σε ένα γεμάτο λεωφορείο γεμάτο θυμωμένους συνωστισμένους ανθρώπους όπου όλοι γύρω σου βρίζουν πλακώνοντας ταυτόχρονα με αγκωνιές ο ένας τον άλλον,  ο ευτυχισμένος άνθρωπος, ξεχωρίζει. Αρκεί το βλέμμα σου να μπορεί να τον διακρίνει. Είναι αυτός με το σταθερό βλέμμα που δείχνει ήρεμος και νιώθει ήρεμος . Δεν τον αφορά ο θυμός. Το χει φιλοσοφήσει το θέμα. Ξέρει ότι κάποτε ο συνωστισμός τελειώνει. Αυτός ο άνθρωπος προφανώς κάποτε δεν ήταν έτσι.

Πρέπει να έχεις υπάρξει πολύ οργισμένος στην ζωή σου, πολύ μαχητικός και να έχεις χάσει σε πολλές μάχες για να μάθεις να κερδίζεις με πραότητα, ψυχραιμία και γαλήνη. Καμιά φορά η πιο εκρηκτική επανάσταση, μπορεί να είναι απλά η αποδοχή. Όχι η ηττοπάθεια. Αλλά η ψύχραιμη ερμηνεία της πραγματικότητας και η νηφάλια διαχείριση της. Η ευτυχία δεν είναι ένα μεθύσι. Δεν είναι ένα ντοπάρισμα. Η ευτυχία είναι απλά ένα ρυάκι. Κι όχι ένας φουσκωμένος ποταμός. Για να το καταλάβεις αυτό, πρέπει πρώτα να γονατίσεις από τις ίδιες σου τις βεβαιότητες. Πρέπει πρώτα να έχεις πετάξει πέτρες σε τζάμια για να καταλάβεις, ότι ένα σπασμένο τζάμι δεν θα αλλάξει τον χαρακτήρα του σπαστικού ενοχλητικού και κουτσομπόλη γείτονα. Πρέπει να μεγαλώσεις για να καταλάβεις ότι ο γείτονας, είναι αυτός που είναι και μπορεί να παραμείνει όπως είναι. Κι ότι η επανάσταση της ευτυχίας, της αλλαγής του κόσμου που σαρώνει τα πάντα στο πέρασμα της, δεν είναι μια πυρκαγιά, αλλά ένα κερί που σιγοκαίει μέσα σου επίμονα, παρ΄όλους τους ανέμους και τις καταιγίδες. Εκείνο καίει με τη δική του ροή και σε θερμαίνει συνεχώς.

Μια μάνα που πιέζει το παιδί της για να ακολουθήσει τα δικά της όνειρα, αδυνατεί να καταλάβει όσο και αν λέει το αντίθετο ( ότι στην αληθινή ζωή και όχι στα τηλεοπτικά σενάρια,) πραγματικά ευτυχισμένη είναι η μάνα που μόλις μαθαίνει ότι τελικά το παιδί της από εκεί που το είχε ξεγραμμένο μετά από τροχαίο, τώρα έχει 50% πιθανότητες να ζήσει!!! Μόνο αυτή η μάνα έχει την ευκαιρία να γονατίσει μπροστά στο εικόνισμα του Θεού. Κι ας είναι άθεη! Κι ας παραμείνει Άθεη!! Έχει μάθει πλέον να προσκυνάει και να υποκλίνεται!

Ευτυχισμένος είναι ο 80χρονος παππούς που βλέπει ένα λουλούδι στον κήπο του να ανθίζει ..ξέρει ότι δεν είναι υποχρεωτικό να το δει… ξέρει ότι τίποτε δεν είναι αυτονόητο. Όπως ξέρει επίσης, ότι αν το γνώριζε αυτό από νέος, θα το είχε εκμεταλλευτεί καλύτερα. Θα ερωτευόταν περισσότερο, θα είχε περισσότερους φίλους και θα εμπιστευόταν περισσότερους ανθρώπους με οποιοδήποτε τίμημα. Γιατί η ζωή θέλει ρίσκο. Έτσι κι αλλιώς, ή ίδια η ζωή είναι ένα ρίσκο. Η γέννηση μας είναι ένα ρίσκο..

Ευτυχισμένα είναι τα παιδιά στο πάρκο που είναι αφοσιωμένα στο τώρα. Παίζοντας με την άμμο δεν υπάρχει τίποτε άλλο για εκείνα εκείνη την ώρα, παρά αυτοί οι μικρούληδες κόκκοι που τρέχουν κάθετα στον μαγνήτη της γης.. Οι κόκκοι της άμμου είναι η ευτυχία. Η λάμψη τους κάτω από τις ακτίνες του ήλιου.

Ευτυχισμένος είναι αυτός που κλαίει από έρωτα. Το κλάμα είναι η πρώτη αντανακλαστική μας αντίδραση όταν γεννιόμαστε. Και εμείς όλοι ανόητα θεωρούμε το κλάμα ντροπή, αδυναμία, χάσιμο χρόνου. Πόσο λάθος κάνουμε!!! Δεν λέμε να κλαίμε ως αυτοτιμωρία για τις παιδικές ενοχές που κουβαλάμε, αλλά να το καλοδεχόμαστε κι αυτό απενοχοποιημένοι αν έρθει αβίαστα και φυσιολογικά. Ποιος ξέρει; Μπορεί με αυτό τον τρόπο το σώμα μας να θέλει να αναγεννηθούμε.

Ευτυχισμένος είναι όποιος πολεμάει με την κατάθλιψη γιατί είναι απλά πολεμιστής! Αυτή η μάχη θα τον εκπαιδεύσει στις σχέσεις του με τους άλλους. Θα τον κάνει σοφότερο, ψυχραιμότερο, ανθρωπινότερο. Πιο επιεική στην θανάσιμη βλακεία. Και ποιητή λιτό. Καβαφικό. Αν τα καταφέρει στη μάχη θα είναι πλούσιος. Γιατί θα ξέρει πλέον,  πως η ευτυχία είναι απλώς η ισορροπημένη συνείδηση. Η κατανόηση ότι δεν ελέγχουμε τίποτα. Είμαστε απλώς ένας μικρός κόκκος άμμου στα μικρά χέρια ενός μικρού παιδιού. Κάτω από το τεράστιο αθώο και έκπληκτο βλέμμα ενός μωρού, που με την πρωτόγονη χημική σύσταση του εγκεφάλου του, αγκαλιάζει τα πάντα ως ένας μεγαλοπρεπής Θεός.

Ευτυχισμένος είναι αυτός που εκτιμάει τον εαυτό του. Δεν τον έχει για πέταμα. Θέλει να τον δει ανυψωμένο. Και παλεύει για να κατακτήσει έναν στόχο. Η αγωνίζεται να τον βρει.

Προπονείται για την ευτυχία, όποιος γκόμενος βρίσκει την τόλμη να την πέσει στην ωραία τύπισσα του μπαρ. Τρώει τα μούτρα του στην τελική. Η γκόμενα είναι αλλοπαρμένη. Του μιλάει άσχημα, τον υποτιμά και έχει σπουδαίο ύφος αυτοκράτειρας. Όμως αυτός έκανε χωρίς να το ξέρει, το πρώτο βήμα για να πλησιάσει την επόμενη γυναίκα. Εκπαιδευόμενος στην απογοήτευση, εκπαιδευμένος στο θάρρος και στην τόλμη, εκπαιδευόμενος στην ήττα, θα έρθει τελικά η ώρα που θα μιλήσει στην γυναίκα της ζωής του. Και μαζί θα πάνε στα βαφτίσια των παιδιών τους.

Η ευτυχία είναι μια δυνατότητα. Είναι ένα παιχνίδι. Μια επιλογή και τίποτε άλλο. Στην πραγματικότητα η ευτυχία δεν είναι τίποτε άλλο από την ειρήνη μέσα μας. Πρέπει το ένα στοιχείο της προσωπικότητας μας να μην μαλώνει με το άλλο. Πρέπει να έχουμε το θάρρος να ανακαλύπτουμε τα κόμπλεξ μας. Να δουλεύουμε με τις αδυναμίες μας. Να εξελίσσουμε τον εαυτό μας. Να γνωρίζουμε τον εαυτό μας κάθε μέρα. Δεν γίνεται να ζούμε μέσα στην ψευδαίσθηση ότι είμαστε τέλειοι. Ότι είμαστε σπουδαίοι. Αδικημένα όντα μέσα στην κοινωνία που δεν τα ανακάλυψε κανείς! Πρέπει να συμβιβαστούμε ότι η αξία μας είναι ίση με εκείνη του απέναντι. Ακόμη και αν ο απέναντι είναι ο βλάκας που μισούμε. Πρέπει να θυμόμαστε πάντα την θέση μας στο σύμπαν. Και να έχουμε πάντα επίγνωση ότι και να εξαφανιστούμε από το χάρτη, δεν θα αλλάξει τίποτε στον χάρτη. Η γη συνεχίζει να κινείται και χωρίς εμάς. Η καθαρή επίγνωση αυτού του πράγματος, μπορεί να μας κάνει ευτυχισμένους. Ο εγωισμός μας, είναι καθαρά μια τρύπα που μας χώνει με ο κεφάλι μέσα σε μια δίνη. Είναι μια αυτοκαταστροφική αγχόνη. Ο ίδιος μας ο εαυτός, μας προσφέρει ασφυξία αν τον παραπάρουμε στα σοβαρά. Πρέπει να καταλάβουμε ότι κατ ουσίαν, είμαστε αστείοι. Φαιδροί. Όχι και τόσο σημαντικοί. Και όταν το ανακαλύψουμε αυτό, ω του θαύματος, ανυψωνόμαστε πρώτα στα δικά μας τα μάτια ….αρχίζουμε να σκεφτόμαστε με το μυαλό μας. Και το μυαλό μας, θα μας βλέπει πάντα ως κάτι σημαντικότερο από έναν σίγουρο αναβάτη αν είμαστε αρσενικά και αν είμαστε θηλυκά, κάτι περισσότερο από ένα σέξι καταναλωτικό μοντέλο στην κοινωνία. Και αν η κοινωνία είναι καθρέφτης μας, καιρός να αλλάξουμε καθρέφτη. Γι αυτό ας αρχίσουμε από το είδωλο. Δηλαδή εμάς..

 

Προσπάθησε να είσαι απλά ευτυχισμένος. Η δυστυχία ξεκινάει όταν θέλεις να είσαι πιο ευτυχισμένος.

Sam Levenson, 1911-1980, Αμερικανός τηλεπαρουσιαστής

Αναρωτήσου αν είσαι ευτυχισμένος και αμέσως θα πάψεις να είσαι ευτυχισμένος.

John Stuart Mill, 1806-1873, Άγγλος φιλόσοφος

Η ευτυχία δεν είναι ένας σταθμός στον οποίο φτάνεις, αλλά ένας τρόπος να ταξιδεύεις.

Margaret Lee Runbeck, 1905-1956, Αμερικανίδα συγγραφέας

Η ευτυχία που θέλεις να έχεις χαλάει την ευτυχία που ήδη έχεις.

Jacques Deval, 1895-1972, Γάλλος συγγραφέας

Μη φοβάστε την ευτυχία. Δεν υπάρχει.

Michel Houellebecq, 1958-, Γάλλος συγγραφέας

Η ευτυχία είμαι μια παρενέργεια. Δεν μπορείς να την επιδιώκεις αυτή καθ’ εαυτή.

Sam Levenson, 1911-1980, Αμερικανός τηλεπαρουσιαστής

Η ευτυχία μας, ως επί το πλείστον, εξαρτάται από την προδιάθεσή μας, όχι από τις περιστάσεις.

Martha Washington, 1731-1802, Αμερικανίδα προεδρική σύζυγος

Δεν είναι το πόσα έχουμε αλλά το πόσα απολαμβάνουμε που ορίζουν την ευτυχία.

Δεν έχουμε δικαίωμα να καταναλώνουμε την ευτυχία, όταν δεν την παράγουμε.

Τζωρτζ Μπέρναρντ Σω, 1856-1950, Ιρλανδός συγγραφέας, Νόμπελ 1925

Η μεγαλύτερη ευτυχία στη ζωή είναι η διαπίστωση ότι μας αγαπούν γι’ αυτό που είμαστε, ή, μάλλον, παρά το γεγονός ότι είμαστε αυτό που είμαστε.

Βίκτωρ Ουγκώ, 1802-1885, Γάλλος συγγραφέας

Μερικές φορές η ευτυχία έγκειται στο να βρεις τη σωστή ισορροπία στη δυστυχία.

Orson Scott Card, 1951-, Αμερικανός συγγραφέας επιστ. Φαντασίας

Αν έχετε μια ευγενική ψυχή, θα καταλάβετε μια μέρα πως η μόνη δυνατή ευτυχία είναι η προσφορά του εαυτού σας.

Γεώργιος Θεοτοκάς, 1905-1966, Έλληνας συγγραφέας

Το να είσαι ευτυχισμένος δεν σημαίνει ότι όλα είναι τέλεια. Σημαίνει ότι έχεις αποφασίσει να δεις πέρα από τις ατέλειες.

Ανώνυμος

Η ευτυχία πολλές φορές στοιχίζει περισσότερο απ’ όσο αξίζει.

Τάκιτος, 55-120 μ.Χ., Ρωμαίος ιστορικός

 

Ζωή Κυροπούλου