‘Οταν ο καθρέφτης γίνεται εχθρός

«Ο χειρότερος εχθρός μου είναι ο εαυτός μου και ακόμη μεγαλύτερος ο καθρέφτης μου»!

Μια σκέψη που περνάει συχνά από το μυαλό πολλών γυναικών, ειδικά όσο πλησιάζει το καλοκαίρι και οι παραλίες γεμίζουν!

Αν η σκέψη περάσει και φύγει, καλώς! Αν όμως επιμένει, τότε η απλή σκέψη γίνεται κάτι παραπάνω, ίσως και εμμονή.

Σε αυτό συμβάλλουν αρνητικά πολλοί παράγοντες, οι οποίοι ‘κουμπώνουν’ με την έμφυτη ανάγκη της γυναίκας να είναι αρεστή και αποδεκτή στο περιβάλλον της και ειδικά στο άλλο φύλο.

Κυρίαρχη θέση στο παζλ που διαμορφώνει αυτό το σκηνικό κατέχει ο ρόλος της τηλεόρασης και των ΜΜΕ γενικότερα. Συνήθως προβάλλουν ως πρότυπα γυναίκες όμορφες, αδύνατες, περιποιημένες, χαλαρές και πάντα έτοιμες για όλα!

Τα πρότυπα αυτά φέρνουν τις περισσότερες γυναίκες αντιμέτωπες με την εικόνα τους και πολλές φορές ακόμη και με την ύπαρξή τους.

Οι σημερινοί ρυθμοί ζωής, οι υποχρεώσεις και η κόπωση δεν επιτρέπουν στις γυναίκες να έχουν χρόνο για άσκηση, υγιεινή διατροφή και συνεπώς διατήρηση μιας εξωτερικής εικόνας αντίστοιχης με αυτής που προστάζουν τα γνωστά πρότυπα.

Η ένταση, το κυνηγητό της καθημερινότητας, αλλά και η οικονομικές δυσκολίες επιδρούν ανασταλτικά σε οποιαδήποτε διάθεση για περιποίηση και φροντίδα του σώματος και του προσώπου σε ‘ναούς ομορφιάς’.

Η κατάσταση επιδεινώνεται τους καλοκαιρινούς μήνες που η γυναίκα πρέπει να ‘εκτεθεί’ με σαφώς ελαφρύτερο ρουχισμό και να εμφανιστεί με μαγιό στην παραλία.

Έτσι μερικά παραπανίσια κιλά, πολλές φορές, ή, και τα χρόνια που περνάνε, είναι επαρκείς λόγοι για να πληγεί η αυτοπεποίθηση μιας γυναίκας, να δημιουργηθούν αισθήματα ανασφάλειας καθώς και το άγχος της απόρριψης και της μη αποδοχής.

Σε ορισμένες περιπτώσεις μια ισχυρή απόρριψη – απογοήτευση από ένα αγαπημένο και εξιδανικευμένο πρόσωπο, σε συνδυασμό με μια παθολογική προσωπικότητα, μπορούν να οδηγήσουν τη γυναίκα σε αντιδράσεις που κλιμακώνονται από απλές φοβίες, έως και την υποβολή στη δοκιμασία άρνησης λήψης τροφής προκειμένου να τιμωρήσουν το σώμα τους, με ορατό τον κίνδυνο να οδηγηθούν ακόμη και στο θάνατο. Είναι γνωστό ότι η νευρική ανορεξία (anorexia nervosa), αν δεν αντιμετωπισθεί άμεσα, ειδικά στις νεαρές ηλικίες δεν θεραπεύεται και οδηγεί στο θάνατο. Στις ακραίες αυτές περιπτώσεις, συνήθως υποβόσκουν βαθύτερες ψυχολογικές αιτίες που συνδέονται με την εξέλιξη της γυναίκας και τις υποσυνείδητες ενδοοικογενειακές επιδράσεις στην ταυτοποίηση της σεξουαλικότητάς της.

Βεβαίως οι περιπτώσεις αυτές ξεπερνούν το παρόν σημείωμα και είναι αυτονόητο ότι χρήζουν βοήθειας ειδικού.

Υπάρχουν όμως και γυναίκες που απλώς παρουσιάζουν υπερευαισθησία στην αρνητική κριτική, φοβούνται την απόρριψη και την αποδοκιμασία και αντιδρούν επιλέγοντας την απομόνωση, την μοναξιά, την αποφυγή κοινών με άλλους δραστηριοτήτων και το κλείσιμο στον εαυτό τους.

Καλό είναι εφόσον αποκλείονται τα παθολογικά αίτια, να γίνεται προσπάθεια αντιμετώπισης αυτών των συμπτωμάτων πριν αποκτήσουν μονιμότερο χαρακτήρα και απαιτήσουν τη συνδρομή ειδικού.

Η καλύτερη πρόταση είναι η καθημερινή προσφορά αγάπης στον … ΕΑΥΤΟ ΜΑΣ και η αποδοχή της εικόνας μας. Άλλωστε αυτός είναι ο ασφαλέστερος τρόπος για να μας αγαπήσουν ΚΑΙ οι άλλοι!

Πηγές: Γράφει η Κατερίνα Αυλωνίτη – Ψυχολόγος Κινητής Μονάδας Ψυχικής Υγείας Καρδίτσας

φωτογραφία απο tlife

iatronet