Μελισσόχορτο ( Melissa officinalis): το βότανο πριν το μέλι

Το φυτό Μέλισσα (Melissa officinalis) ή Μελισσόχορτο , γνωστό επίσης ως βάλσαμο λεμονιού βάλσαμο κεριού μέλισσαςή κοινώς βάλσαμο. Η Melissa officinalis ανήκει στην οικογένεια της μέντας Lamiaceae.

Το όνομα του φυτού ”Μέλισσα” προέρχεται από το λατινικό “melisso-phyllon” που σημαίνει κυριολεκτικά φύλλο μέλισσας. Ονομάστηκε έτσι επειδή το φυτό είναι τόσο πλούσιο σε νέκταρ που φυτεύεται συνήθως για τη διατροφή των μελισσών.

To μελισσόχορτο είναι ένα ολοετές φυτό που καλλιεργήθηκε αρχικά στη Νότια Ευρώπη και προφανώς ευδοκιμεί στο ελληνικό έδαφος.

Τα φύλλα της ”Μέλισσας” μοιάζουν με της τσουκνίδας και έχουν ένα χαρακτηριστικό άρωμα λεμονιού.

Όταν πλησιάζει το τέλος του καλοκαιριού, το φυτό παράγει μικροσκοπικά λευκά λουλούδια που είναι γεμάτα από νέκταρ, προς μεγάλη ευτυχία των μελισσών που τρέφονται με αυτό!

Οι μίσχοι της Melissa officinalis μαραίνονται και πεθαίνουν κατά την έναρξη της χειμερινής περιόδου, αλλά αναπτύσσονται και ανθίζουν και πάλι με τον ερχομό της άνοιξης.

Το μελισσόχορτο χρησιμοποιήθηκε στο παρελθόν για διάφορες ασθένειες και καταστάσεις.

Η παραδοσιακή Ιατρική την έκρινε ως ένα φυτό ενεργό σε πολλούς τομείς που χρησιμοποιείται ως θεραπεία για οποιαδήποτε προβλήματα, από αέρια μέχρι δυσκολίες στον ύπνο, ακόμα και καρδιακά προβλήματα.

Οι Βοτανολόγοι εφάρμοσαν επίσης βάλσαμο Μέλισσας τοπικά στην κροταφική χώρα, για την αϋπνία και τον νευρικό πόνο.

Οι Άγγλοι πείστηκαν τόσο για τις ανανεωτικές ιδιότητες του φυτού που το αποκάλεσαν το «ελιξίριο της ζωής» και το χρησιμοποίησαν ως ένα σημαντικό συστατικό στην οινοποίηση.

Στην πραγματικότητα, το φημισμένο νερό Carmelite που χρησιμοποιείται για την ανακούφιση του νευρικού πονοκεφάλου είναι πραγματικά ένα μείγμα μελισσόχορτου, σε συνδυασμό με φλούδες λεμονιού, μοσχοκάρυδο και ρίζα αγγελικής.

Η ιστορία έχει καταγράψει τις πολλές αρετές του μελισσόχορτου. Τόσο o Διοσκουρίδης όσο και ο Πλίνιος πίστευαν ότι θα ήταν χρήσιμο για την αντιμετώπιση της στο δηλητήριο από τα δαγκώματα από φίδια και σκορπιούς.

Πολλές κλινικές δοκιμές οδήγησαν στην ανακάλυψη ενεργών συστατικών που υπάρχουν στο φυτό, τα οποία το κάνουν πολύ αποτελεσματικό ως μια ολοκληρωμένη θεραπεία.

Τα τερπένια, συστατικά του πτητικού ελαίου του μελισσόχορτου με την ευχάριστη μυρωδιά, θεωρούνται ότι παράγουν τα ανακουφιστικά αποτελέσματα χαλάρωσης και εξαγωγής ευσομίας.

Έχει επίσης βρεθεί ότι το φυτό είναι πλούσιο σε φλαβονοειδή, φαινολικά οξέα και άλλες ενώσεις οι οποίες είναι υπεύθυνες για την καταπολέμηση του έρπητα και για τις δράσεις ρυθμίσεως του θυρεοειδούς.

Το αφέψημα από μελισσόχορτο, είναι πολύ αρωματικό αλλά και συγκαταλέγεται μαζί με το χαμομήλι στα πλέον καταπραϋντικά και ηρεμιστιά ροφήματα.

Βότανα, Υπερτροφές για Αποτοξίνωση http://www.mystikavotana.gr