Η οργασμική ϕαντασία του οίκου Vlisco… η ομορϕιά δύο ηπείρων …

 

 

 

 

 

Η ιστορία του οίκου Vlisco, ξεκινά πριν 167 χρόνια, στην Ολλανδία …. ο οίκος με την αϕρικάνικη αισθητική, είναι ολλανδικός!

Το 1846, ο επιχειρηματίας, PieterFentenervanVlissingen, και η οικογένειά του, είχαν επιχείρηση τυπώματος υϕασμάτων  με μοναδική επεξεργασία σε 21 στάδια και την τεχνική batik με βάση το κερί.

Η παραγωγή, μοιραζόταν και στην Ινδονησία, οπού ήταν και ο αρχικός στόχος για εξαγωγές.

Τον 19^ο αι, τα batik υϕάσματα, ήταν πολύ δημοϕιλή προϊόντα στις εμπορικές συναλλαγές.

Ο Vlissingen αρχικά παρουσίασε το προϊόν στην Ολλανδία, αλλά μετά από εξόρμησή του στην Αϕρική, είχε μεγάλη ανταπόκριση και επέκτεινε τις επιχειρήσεις του εκεί.

Πολύ σύντομα, το μοναδικό ύϕασμα του Ολλανδού Vlissingenέγινε κομμάτι της αισθητικής κουλτούρας ολόκληρης της Αϕρικής και ανέδειξε την αισθητική, γνωστή πλέον ως “Africanprint”.

Η Vlisco, στεγάζεται στην πόλη Helmond, έχει 800 εργαζόμενους στην Ολλανδία, 2700 παγκόσμια, και 50 σχεδιαστές μοτίβων !

Τελευταία έχει ξεκινήσει εξωτερικές συνεργασίες με καλλιτέχνες και καλλιτεχνικά γραϕεία, και αναδεικνύει την πολυδιάστατη αισθητική της.

Η Vlicso, ενώ δεν ξεκίνησε ως οίκος μόδας, πλέον παρουσιάζει τέσσερις ready-to-wearσυλλογές κάθε χρόνο στην εβδομάδα μόδας στο Μιλάνο.

Τα νέα κομμάτια του οίκου, είναι τα ϕουλάρια και οι τσάντες.

Αυτήν η ενέργεια, έχει εμπνεύσει τους fashionbloggers, να δημιουργούν δικά τους κομμάτια με τα υϕάσματα της εταιρίας.

Πέρα από την καταπληκτική επιτυχία του οίκου, αυτό που προσωπικά με εντυπωσιάζει, είναι η απόλυτη ιδιαιτερότητα, μοναδικότητα των σχεδίων, και ακόμη περισσότερο, το απίθανα όμορϕο αποτέλεσμα.

Τα υϕάσματα Vlisco, είναι τυπωμένα allover, και η τελική εικόνα του ρούχου, είναι απλά τέλεια.

Τα prints, συνδυάζονται μεταξύ τους σχεδόν ϕυσικά, χωρίς να ϕαίνεται κάτι αταίριαστο ή υπερβολικό.

Η Vlisco, απλά δείχνει πως τελικά η ομορϕιά στην αισθητική, είναι αντικειμενική …. μπορεί να είναι εκρηκτική, πολύχρωμη, κραυγαλέα, μπορεί να είναι ήρεμη, απλή, χαμηλών τόνων.

Καίτη Πανταζοπούλου